Oktober 2006 Kenia

Via ons schoolbestuur in Den Bosch (ATO = algemeen toegankelijk onderwijs) krijgen wij als leerkrachten de kans om uitgezonden te worden, om op scholen te gaan kijken en workshops voor collega-leerkrachten te gaan geven in Kenia. Dit jaar zijn we met 5 leerkrachten van ons bestuur en nog 4 anderen op stap geweest. De scholen waar we zijn geweest, zijn allemaal aangesloten bij de Verkaart-groep. Jan Verkaart is 15 jaar geleden begonnen met het sponsoren van scholen. Hij laat nieuwe gebouwen neer zetten. Hij zet projecten op, zoals dit project (teachers4teachers) waar wij aan deel hebben genomen. Hij zoekt sponsoren om dit allemaal te verwezenlijken. De scholen moeten voldoen aan de eisen, die worden gesteld. Sponsors zorgen ook voor materialen en dergelijke. Verder zijn er veel meer mensen actief in Kenia. Ook doctoren en tandartsen zijn bezig om de gezondheidszorg op te krikken. Meer hierover en over de stichting Verkaart is te lezen op onze ATO-site. Onder groep 1 op die site is ons verslag, dat wij ter plaatste hebben geprobeerd te publiceren voor het thuisfront, te lezen. (Helaas werkte internet in het hotel niet altijd even goed.) Wij hebben onze reis en onze missie als zeer positief ervaren. Er zijn ervaringen uitgewisseld en de leerkrachten hebben met materiaal gewerkt, waarvan ze het bestaan niet kenden. We hopen op deze manier een bijdrage tot het verbeteren van het onderwijs te hebben geleverd. Nieuwe gebouwen neer zetten is prima, maar het onderwijs hangt toch af van de persoon die voor de klas staat. Ook hebben wij aan de lijve ervaren hoe moeilijk het is om les te geven aan een klas met ongeveer 70 kinderen. Verder is het heerlijk om te zien dat kinderen, waar ook ter wereld, even enthousiast kunnen zijn. Die stralende oogjes en lachende gezichtjes doen ook de leerkrachten daar goed en geven inspiratie om goed les te willen geven.

Donderdag 12 oktober 2006:
Ik moet vroeg op . Om half 6 komt de taxi die me naar het station brengt. Het is gelukkig lekker weer. In Den Bosch ontmoet ik de meeste mensen van de groep. Deze bestaat uit Jan, 3 Hanneke's, Erik en Eric, Arma, Vera en ikzelf. Op Schiphol zijn we compleet. We checken in en stijgen om 10.15 uur op. Ik vlieg voor de eerste keer, Het opstijgen is best spannend. Binnen no time zijn we op snelheid (960 km. per uur) en vanaf dat moment lijkt het net alsof je stil hangt. Alleen het uitzicht veranderd, op de vleugel van het vliegtuig na dan. We vliegen op 10660 meter hoogte.  We komen over Duitsland, Oostenrijk en Italië, waar we prachtig uitzicht hebben op de Dolomieten. We vliegen verder over de laars van Italië en vliegen over de Middellandse zee naar Afrika. Zodra we weer  land zien, zien we zand, zand en nog eens zand. We komen over Libië, waar het mooi zonnig is en waar we dorpjes en waterirrigatiesystemen zien. Het is de hele tijd - 57° C. We vliegen nu op 11277 meter hoogte. Over Soedan vliegen we naar Kenia. Ondertussen is het donker geworden. Om 19.15 uur plaatselijke tijd (het is hier een uur later dan in Nederland) landen we in Nairobi. Dan wachten we tot onze binnenlandse vlucht om 10.45 uur vertrekt naar Mombasa. Op deze vlucht had iedereen behoorlijk last van zijn oren. Rond 12 uur zijn we in Mombasa en zitten we in de taxi naar het hotel. In Mombasa zijn heel veel mensen op de been vanwege de Ramadan. Dan nemen we de pont, waar de witte Massai haar Massai krijger tegen kwam, naar het zuiden. Op de pont is het ook druk met mensen en auto's. Als we daarna door rijden begint het behoorlijk te gieten. Rond 2 uur, na een heleboel politie-cheque-punten en gaten in de weg, komen we in het Safari Beach Hotel vlakbij Ukunda (Diani Beach) aan. We krijgen allemaal een welkomstdrankje en een eenpersoons kamer, die zich in witte, ronde huisjes bevinden. De kamer heeft airco en 2 smalle tweepersoons bedden, 2 stoelen een tafeltje en een bureau met spiegel en een krukje en een kledingkast en een badkamer met bad, douche en toilet.

Vrijdag 13 oktober:
Om 8 uur ben ik opgestaan en als ik buiten op het balkon kom merk ik dat het al behoorlijk warm is. Alles is zo mooi hier. Het hele hotel is net een dorp. Leuke witte huisjes zijn er en de aapjes lopen er tussendoor rond. Verder is er een mooi strand en een zwembad. Om half 9 gaan we naar het restaurant om te ontbijten. Na het ontbijt vertrekken we met een busje om 2 scholen te bezoeken. Het is ongeveer een uurtje rijden. De eerste school is Ramisie in Msambweni. Hier zien we een juf met haar groep van rond de 70 kinderen rekenen. Ze gebruiken steentjes om te tellen. De helft van de kinderen zit in bankjes en de rest zit op een kleed op de grond. De rekenles is in het Engels en in het Swahili. Het lokaal is kaal, er hangen alleen een paar vellen papier met geschreven tekst op de muur ter ondersteuning van de les. Het valt ons op dat de kinderen, waar ook ter wereld, enthousiast zijn. We krijgen een rondleiding door de deputy. Alle scholen waar we deze week contact mee hebben zijn Verkaart-scholen. Er zijn 62 Verkaart scholen in Kenia. Nadat Jan Verkaart een school heeft gebouwd, heeft hij sponsors gezocht en een stichting opgericht. Er zijn allerlei projecten die door Verkaart worden georganiseerd. Ook het project waar wij aan mee doen is door hem gestart.
De tweede school "Munje" is een moslimschool. De les is hier al afgelopen, maar we krijgen nog een lied te horen en de juf legt uit wat zij doet in haar klas. De muren in deze klas hangen vol met  zeer zinvol materiaal. Er is ook een soort kijkhoek en ze heeft een winkeltje ingericht. Ook hier worden de lessen in Swahili en in het Engels gegeven. Helaas is de rest van de lokalen van de school maar summier ingericht. Men geeft aan dat alleen de leerkracht met de verfraaide inrichting vorig jaar naar de workshop is geweest van teachers 4 teachers.
Op het terrein van deze school is het erg druk met mensen, die van ver komen voor een behandeling van een dokter, die voor deze gelegenheid in de school plaats vindt. Een heel kleurrijk gezelschap bevind zich onder de shape, grote overkapping in het midden van het terrein.
Met de busjes keren we terug naar ons super de luxe hotel. Onderweg stoppen we even op de markt in Ukunda. Daarna gaan Erik, Hanneke Spencer en ik zwemmen in de Indische Oceaan en in het zwembad. Op het strand worden we aangeklampt door Kenianen, die ons aanspreken met mama en als Erik zich bij ons voegt krijgt hij de titel papa. Dit vindt hij echter niet zo leuk. Hij zegt daarom dat hij nog lang geen papa is.
Om 7 uur evalueren we de dag en daarna gaan we eten. Daarna naar het optreden van de Massai groep, die danst door te springen. Na het optreden stallen ze nog koopwaar uit in de vorm van sieraden, riemen en beeldjes. Ook wij kunnen de verleiding niet weerstaan. Om 11 gaan de meesten naar bed, omdat het morgen weer vroeg dag is.

Zaterdag 14 oktober:
Om half 7 gaat de wekker af. Het is een bewolkte dag. Na het ontbijt vertrekken we om half 8 naar de gehandicapten school. Hier worden we met open armen ontvangen. De kinderen  zijn heel erg enthousiast. Het valt op hoe rustig de leerkrachten en de anderen met de kinderen omgaan. We krijgen een rondleiding door de slaapkamers, de keuken, de eetzaal en het klaslokaal. Daarna verzamelt iedereen zich onder de shade. De begeleider gaat met de kinderen zingen en de kinderen krijgen limonade en ballonnen. Het is een vrolijk festijn. We geven de tasjes met spullen voor de kinderen aan de juf en gaan daarna naar de opening van de Mwangunga school in Kwale, In het begin regent het even. De kinderen staan in lange rijen klaar en krijgen allemaal een schrift, een pen, een pakje koekjes en een flesje drinken van de sponsors. Daarna krijgen we wat optredens van enkele groepen te zien. Zowel de sponsors van de Rotary Club uit Naarden als Jan Verkaart, zijn vrouw en dochter zijn hierbij aanwezig. Daarna wordt het nieuwe gebouw met 4 lokalen geopend. De school bestaat uit 13 leerkrachten, 3 assistenten en tegen de 700 leerlingen. De meeste groepen hebben ongeveer 50 leerlingen, maar er is ook een groep van 70 leerlingen wordt ons verteld. Na de opening wordt ons nog een lunch aangeboden. De lokalen van de school zijn allemaal behoorlijk aangekleed en het team maakt een enthousiaste indruk. Wij vinden de opening echter behoorlijk voor en door sponsors. Als wij op onze school een opening zouden organiseren zouden we een feest voor de kinderen willen. Hier ligt het accent duidelijk anders.
Op de terugweg besluiten we het eerste stuk vanaf de school te lopen. Deze kleiweg voert ons langs huisjes en we zien nu het echte Afrikaanse leven van dichtbij. Bij de hoofdweg stappen we in de bus en rijden mee tot Ugunda, waar we in de kleine winkeltjes rondkijken en enkelen van ons kopen het een en ander, van een klein sleutelhangertje tot een groot nijlpaard aan toe. Soms is het moeilijk om door te lopen, omdat de verkopers erg vasthoudend zijn. Erik krijgt te horen dat ze wel een van zijn 5 vrouwen willen overnemen, maar zelfs met een geit erbij raakt hij ons niet kwijt. Ze willen ons gratis hebben. Met zijn zessen lopen we dan richting hotel. Het begint te regenen en we nemen een matatu (lokaal taxibusje). Deze busjes worden behoorlijk volgepropt. Als we gaan tellen bestaat het gezelschap uit 20 personen inclusief chauffeur. Normaal zouden er 9 personen in kunnen naar onze maatstaven. Voor 150 shilling komen we met zijn allen bij het hotel. Bij het hotel gaan Erik en ik, nadat we thee en koffie hebben gedronken eerst het verslag uitwerken. Daarna plaatst Erik het op de website. Na gedoucht te hebben gaan we om 7 uur weer evalueren en daarna eten we. Na het eten is er life muziek, waarop gedanst wordt. Om 11 uur lig ik in mijn bed.

Zondag 15 oktober:
Om 8 uur loopt de wekker af. Om kwart over 8 regent het. Na het ontbijt gaan we de workshops voorbereiden. Ondertussen is het droog geworden en gaat iedereen nog even naar zijn kamer. We verzamelen ons voor de ingang van het hotel. We nemen een aantal matatu's achter elkaar naar Mombasa. Elke keer wordt er onderhandeld over de prijs voor we instappen. De matatu's rijden op een bepaalde route heen en weer, vandaar dat we er meerdere nodig hebben. Na de pont en de laatste matatu, komen we bij Fort Jesus. Dit is een oude militaire burcht gebouwd op koraal in 1593. Ondertussen is het weer gaan regenen. Na geschuild te hebben in een klein eettentje wandelen we rond de burcht. Een vriendelijke Keniaan (met paraplu) begeleidt ons en vertelt van alles. Daarna loopt hij met ons de stad in. Via het oudste gedeelte van de stad komen we bij het huis waar slaven in quarantaine werden geplaatst voor malaria en andere ziekten. Dit huis stamt uit het koloniale tijdperk. De slaven werden als ze naar Zanzibar moesten, via de trap des levens naar beneden gebracht, waar ze eerst in bad gingen, voordat ze werden verscheept. Daarna lopen we met onze gids verder. In het gedeelte van de stad waar we nu lopen schijnt het niet verstandig te zijn om je zonder gids te begeven. Dan komen we op een streetmarked. Hier zitten allemaal mensen hun waren te verkopen. De straten zijn door de regen vol plassen en het is een vieze boel. Via een kruidenwinkeltje komen we bij een doeken (kanga) stalletje. Uiteindelijk vinden we deze kanga's te groot en vervolgen we onze weg. We willen nog langs de houtbewerkers, maar als we daar met de matatu voor de deur staan blijkt dit gesloten te zijn. Ondertussen is het al 4 uur geweest en laten we ons terug brengen naar de pont. Daar is het een drukte van jewelste. De hele pont staat vol met een aantal auto's en lopende mensen. Aan de overkant gaan we met een andere matatu door naar het hotel. Samen met Hanneke zwem ik nog in de Indische Oceaan. De anderen gaan wat drinken. Op een zee-egel na, die in het water net op de verkeerde plaats ligt, is het heerlijk in het water. Daarna moet er dus even wat pincet en ontsmet - werk worden verricht, maar al met al valt de schade gelukkig mee. Ondertussen is het alweer gaan regenen. Om 7 uur zetten we de spullen voor de workshops voor morgen klaar. Na het eten treedt er nog een groep inlandse dansers op en Jan en Arma doen op een gegeven moment ook mee. Na 10 uur gaan wij door de regen naar onze kamers.

Maandag 16 oktober:
Als ik wakker word giet het. Om half 8 zitten we aan het ontbijt. We vragen ons af hoeveel mensen er zullen komen, omdat de wegen onbegaanbaar worden met deze stortregens. Rond kwart voor 9 arriveren de eerste deelnemers. Dit zijn leerkrachten die van ver moesten komen. Zij hadden het geluk dat zij uit het zuiden kwamen en bv. geen gebruik moesten maken van de pont. Later blijkt dat de pont stil is gelegd. Verder schijnt er een behoorlijk ongeluk te zijn gebeurd. Als er om 10 uur 9 mensen zijn gaan we beginnen. We hebben de 4 groepen samengevoegd tot 2. Na ongeveer 10 minuten komt Jan met de mededeling dat op de Sint Jozefschool 22 mensen staan, die dachten dat de workshops daar gegeven zouden worden. Jan besluit met 4 mensen daar heen te gaan om de workshop daar te houden. Met zijn vijven gaan ze op pad in een busje. Wij gaan door met de workshops. Al snel voelen mensen zich vrij en doen enthousiast mee. Het blijkt dat de scholen nogal verschillen van de onze. De leerkrachten vertellen over hun groepen, die qua grootte variëren van 53 tot rond de 100 kinderen. De interactie tijdens de rekenworkshop is erg leuk. Tijdens de lunch komt de andere groep weer terug. Ze konden de school waar ze heen zouden gaan niet bereiken, omdat er een gat in de weg was gevallen, waar een auto in was gezakt. De auto was er weer uitgehaald en de mensen duwden hem in hun onderbroek aan de kant. Voor onze groep was het onmogelijk en veel te gevaarlijk om verder te gaan. 's Middags gaan we verder met de workshop. Daarna maken Hanneke, Erik en ik een strandwandeling. Zoals aldoor op het strand, wandelen er een paar jongens met ons, een die erg geïnteresseerd zijn in alles over Nederland. Om 7 uur evalueren we met de groep en daarna gaan we de tasjes, die we de leerkrachten mee geven na het volgen van de 2 daagse workshop, vullen met rekenmateriaal. Als we klaar zijn gaan we eten en kijken naar het optreden van een groepje acrobaten. Een van deze jongens hebben we ook al op het strand gesproken. Om 10 uur gaan we naar onze kamer.

Dinsdag 17 oktober:
Om 20 over 7 sta ik op. De zon schijnt gelukkig weer. Na het ontbijt begint de workshop om 9 uur. We gaan met dezelfde groep verder. De groep van 4, die gisteren zo'n pech heeft gehad, gaat nu op bezoek bij een school. Wij hebben een leerzame dag en ook zij komen enthousiast weer terug. Het is alleen jammer dat de certificaten voor de deelnemers zolang op zich laten wachten. Iedereen krijgt een pasje met materiaal mee naar huis.
Als we klaar zijn gaan we naar onze kamers om ons om te kleden om te gaan zwemmen. De zon schijnt nog steeds en de Oceaan is heerlijk verfrissend. Hanneke en ik wandelen nog langs het strand in gesprek met een paar aardige Keniaanse jongens. Nadat we nog een keer hebben gezwommen met de rest erbij gaan we naar de kamers terug om te douchen en om om te kleden. Als we wat zitten te drinken werd ons gevraagd of we de 19e van hotel wisselen wisselen. Ze hebben een fout gemaakt, er zijn overboekingen, en daarom hebben ze kamers nodig. Aangezien wij een groep van 9 personen zijn die allemaal eenpersoonskamers heeft, lossen ze op deze manier het snelst hun probleem op. Wij besluiten morgen over te gaan naar het hotel naast ons, waar we allemaal een kamer met zeezicht krijgen. Verder kunnen we in beide hotels eten en genieten van de all-inclusive service.  Ook kunnen we van het taxibusje gebruik maken tussen de hotels tenzij we de 10 minuten over het strand willen lopen. Na de evaluatie gaan we eten en kijken na die tijd naar de dansers en het Afrikaanse bongo-geroffel (Talking drums). Rond 11 uur gaan Hanneke en ik naar bed en onze koffers pakken.

Woensdag 18 oktober:
Om half 8, als ik wakker word, regent het zacht. Ik sta op en ga ontbijten. Om 9 uur starten de nieuwe workshops met andere leerkrachten. Hanneke en ik zouden weer een workshop met standerd one gaan doen, maar er zijn te weinig leerkrachten en weer voegen we de groepen samen. Na de introductie gaan Erik en Hanneke A. met de hele groep van standerd one aan de slag. Hanneke S. en ik hebben nu tijd om onze verslagen uit te werken. Buiten wordt het mistig op zee en voor 2 uur regent het. Daarna trekt de lucht echter weer open en breekt de zon weer door. Mat Jan gaan we met zijn zessen ( 5 vrouwen) naar Ukunda met een matatu. Hanneke en Arma moeten daar enkele dingen ophalen, die ze besteld hadden. Ook Jan krijgt aanbiedingen voor zijn 5 vrouwen. Mij kan hij ruilen voor een jonge Keniaanse. Helaas meld ik dat ik zijn favorite ben en not for sale. In de matatu richting hotel zitten we weer opgepropt met zijn twintigen, maar het is reuze gezellig. Als er nog een leuk jong meisje instapt, is de enige plaatst die nog vrij is bij Jan op zijn knie. Jan zit te stralen en als wij opmerkingen maken dat dit niet kan, barst iedereen in lachen uit.
Na 6 uur vertrekken we met luxe auto's naar het Janini hotel. Als we daar komen is de eerste indruk dat het minder gezellig is. We krijgen allemaal een bandje om onze arm om aan te geven dat we all-inclusive zijn. De kamers zijn netjes en net zo ruim als in het Safari-Beach hotel, maar minder gezellig. We moeten eten in hotel Africana. De ruimtes zijn wel leuk, alleen is het African evening, wat inhoud dat er niet echt iets naar mijn smaak is. Het publiek wat hier rond loopt is duidelijk anders dan in Safari Beach. Wij vragen ons af of de mensen in dit hotel wel iets anders doen dan de georganiseerde uitstapjes, zoals een safari en een bezoek aan Wasini eiland. Na het eten is en life muziek en een acrobatengroep doet een optreden. Ook dansen Jan en Erik nog met Hanneke en mij. Daarna gaan we naar bed, Uit de douche komt alleen koud water.

Donderdag 19 oktober:
Om 6 uur geniet ik van het uitzicht vanuit de kamer. We hebben allemaal een kamer met zeezicht gekregen. Hanneke loopt al op het strand. Na het ontbijt gaan we met het busje naar Safari Beach hotel. Daar blijkt dat er niet veel meer mensen zijn voor de workshops dan gisteren. Vera, Eric, Hanneke en ik gaan met de matatu op stap naar Ukunda. Van daaruit gaan Vera en Eric verder maar een boarding school voor meisjes vanaf een jaar of 12. Hanneke en ik gaan naar de Mvindeni-primary-school, een Verkaartschool. Na wat gezoek en bemoeienis van teveel mannen in Ukunda krijgen we een lift van Rose naar de school. Op de school worden we hartelijk ontvangen. Er blijken 2 leerkrachten bij workshops in het hotel te zijn. Die klassen hebben wat werk op gekregen van de leerkracht van de parallelgroep. Wij doen een poging om les te geven aan de standerd one groep. Er zitten ongeveer 70 kinderen op de kale betonnen vloer en er is niet veel aankleding in het lokaal. Wij geven in het bijzijn van een juf een rekenles en een Engelse les. Tussendoor zingen ze een liedje met de juf. Op dat moment mogen alle kinderen gaan staan en kunnen even hun benen strekken. Als de kinderen naar huis zijn, laat de headteacher ons het bomenproject en de kindergarten zien. De laatste bestaat uit een vervallen barak, vol gaten in de muren en het dak. Aan de muur hangen een paar vellen papier met cijfers en Engelse woordjes, op de grond liggen 2 kleden.  Daarna gaan we met een leerkracht met de matatu terug naar Ukunda. In het hotel gekomen lunchen we in Safari Beach hotel en gaan daarna naar de anderen. De certificaten worden net uitgereikt. We ruimen al de spullen op en lopen over het strand naar ons eigen hotel. Mohammed en een andere Keniaan lopen met ons mee terug. Als we ons hebben omgekleed gaan we zwemmen in de Oceaan.
Voor het eten gaan Hanneke, Eric en ik naar de malaria voorlichting. Helaas kunnen we die niet helemaal bijwonen, omdat we alles nog zouden evalueren. Een acrobatengroep sluit onze avond af.

Vrijdag 20 oktober:
We moeten vroeg op om naar Wasini eiland te gaan. Om kwart over 7 vertrekken we vanuit het hotel. Het regent op dit moment. We rijden een aardig eind richting Tanzania. Onderweg pikken we nog 2 aardige Duitse jongens op die ook mee gaan. Dan verlaten we de hoofdweg en rijden we verder op een onverharde weg. Na meer dan een uur rijden door de regen, zijn we bij zee, waar we in een bootje stappen. Erik verlaat ons, omdat hij gaat duiken. We varen meer dan een uur en ondertussen is de zon gelukkig doorgebroken. Ondertussen heeft het bootje waar Erik in zat ons al ingehaald en deze is ook niet meer zichtbaar. Wij komen op ruwer water en zien een heleboel dolfijnen zwemmen. Daarna gaan we weer naar een rustiger stuk zee, waar we gaan snorkelen. Dit is weer een spannende belevenis voor mij, omdat ik dat nog nooit heb gedaan. Gelukkig ben ik gehuld in een zwemvest, wat een stuk zekerheid met zich meebrengt. Onder water zien we het prachtige koraal en mooie vissen. Na ongeveer een half uur gaan we weer aan boord en varen verder naar Wasini eiland. Daar gaan we met een klein bootje aan land en wandelen door het dorp en de koraaltuin, waar allemaal kleine krabbetjes zitten. Als we weer aan boord komen is Erik daar al. Hij verteld dat hij 2 duiken heeft gemaakt en dat hij reuze krabben heeft gezien. Daarna varen we terug en eten in een klein restaurantje waar krab wordt geserveerd. Met een klein knuppeltje worden deze kapot geslagen op een plankje. Ondertussen is de regen alweer begonnen. Met het busje worden we weer naar het hotel gebracht. Rond half 6 zijn we weer terug. Nadat we handdoeken hebben gaan we douchen. Daarna naar het Safari Beach hotel, waar we eten en genieten van de dansgroep.

Zaterdag 21 oktober:

Om half 5 opstaan, maar het giet. De lounge van het hotel staat helemaal onder water. Ze dweilen met de kraan open lijkt wel. Jonathan met het busje komt pas rond kwart voor 7. Na wat overleg en gebel, vertrekken we toch om 7.10 uur. Na een aantal overstromingen en een behoorlijke helling, waar het busje met moeite toch boven geraakt, komen we na half 9 bij Shimba Hills safaripark. We gaan eerst langs de lodge, waar we 2 varanen in het water zien liggen. Verder lopen de eekhoorntjes overal.
We krijgen een vrouwelijke ranger mee met een geweer om ons te begeleiden. De regen stopt gelukkig en het dak van het busje kan omhoog. We zien niet echt veel dieren, maar wel een aantal buffels, herten en antilopen. Op een gegeven moment staat er een olifant op de weg gras te eten. Als we na een poosje weer verder willen kloppen de chauffeur en de ranger op de deuren van het busje, om te maken dat de olifant verder loopt, zodat wij er langs kunnen. Hij schuift inderdaad een eindje op, maar als we vervolgens langs hem heen rijden begint hij met zijn oren te klapperen en maakt aanstalten om een aanval te gaan doen. Jonathan geeft gas en we stuiven voorbij.

Als de olifant uit het zicht is stopt Jonathan het busje en vraagt of we niet nog even terug willen. Een eind verder stoppen we voor de wandeling. Omdat hier geen leeuwen zijn kan dit. We lopen de berg af en komen bij de brug, die ons normaal naar de waterval leidt. Helaas is die brug door het hoge water van de laatste dagen helemaal weggespoeld en kunnen we niet verder. Na in de Lodge gegeten te hebben gaan we nog een ronde door het park. We hebben geluk en zien alle giraffen uit het park. Aangezien dat er maar 2 zijn hebben we dus geluk. In dit stuk van het land is het te droog voor giraffen, vandaar dat ze hier niet kunnen overleven. De Kilimanjaro  (hoogste berg van Kenia)zouden we vanuit dit park moeten kunnen zien, maar helaas is het daarvoor niet helder genoeg. We zien veel mooie vlinders en ook enkele kleurrijke vogels. Ook de neushoornvogel is erbij. Op de terugweg zet Jonathan de ranger af in het dorp en dan rijden we naar het hotel terug. Onderweg stopt hij nog om wat plaatselijke koekjes voor enkelen van ons te kopen.
's Avonds in het restaurant eten we en gaan na nog even genoten te hebben van de life-muziek vroeg naar bed. Het was een lange dag.

Zondag 22 oktober:
Rond kwart over 6 ben ik wakker. Om kwart voor 7 gaan Hanneke en ik zwemmen. Eerst in de Oceaan en dan nog even in het zwembad. Als we gedoucht en aangekleed zijn lopen we langs het strand. Direct naast het Africanahotel is een straatje met kraampjes. Wij waren de eerste kopers. Hanneke koopt een zwaar beeld, wat straks ook nog in onze bagage moet. Om half 9 zitten we met onze uitgeslapen collega's aan het ontbijt. Wij zijn niet veel van plan vandaag. Lekker luieren en naar het Safari Beach Hotel om de finish van de marathon te zien. Erik gaan kite surfen op het strand. Helaas krijgt hij niet de kans om het ook op het water te doen. Dat hadden we zeker willen filmen. Nu moeten we genoegen nemen met het droog oefenen. We zwemmen nog in de Oceaan en leggen nog op de strandstoelen. We typen de laatste verslagen uit en pakken onze koffers in.
Om half 7 moeten we nog met Mia evalueren. Daarna eten we samen met de nieuwe groep erbij. We gaan vroeg naar bed, want we moeten om 2.15 uur opstaan.

Maandag 23 oktober:
Om 2.15 uur opstaan, eten en om 3 uur met het busje naar Mombasa. Met 6 personen gaan we terug naar Nederland. De andere drie van de groep blijven nog een poosje. Om half 6 hebben we ingecheckt en moeten we wachten tot het vliegtuig vertrekt. Onze bagage is per persoon zwaarder dan op de heenweg. Het is nu 129 kg en men deelt dat door 10. Dat we maar met 6 personen zijn, is een ander verhaal. Het gevolg was dat we in ieder geval geen overgewicht moeten betalen. Om 7.30 uur vertrekken we. De vlucht met de 737 duurt een klein uurtje. In Nairobi moeten we tot 11.10 uur wachten tot we kunnen vertrekken. We lezen de reacties op de ato-website nog even in een internetcafé en kijken winkeltjes. Als we weer inchecken moet ik bij de laatste bagage controle mijn rugzak leeghalen. Er zit een schaartje bij mijn pleisters, wat ik in een bak mag achterlaten. Terwijl we wachten krijgen een aantal mensen een sms'je van Jan dat de zonsopgang prachtig was vandaag. Deze hebben we dus gemist. Rond 11.15 vertrekt de boeiing 777 van Kenia Airways naar Amsterdam. De afstand is 4153 mijl. We zitten in het voorste gedeelte van de tweede klas en hebben veel beenruimte. Helaas zit ik weer niet bij het raampje, maar ik kan wel bij Vera door het raampje gaan kijken als ik dat wil. We vliegen dezelfde weg terug als we heen zijn gevlogen. De tijd gaat dan weer een uur terug. Boven Europa bestaat het uitzicht alleen nog maar uit wolken. Na 9 uur vliegen en de tijd gedood te hebben met het kijken van films en slapen landen we op Schiphol. Rond half 8 staan we op de grond. De bagage is gelukkig snel gevonden, alleen het beeld van Hanneke was even zoek. Deze bleek echter heel netjes apart te zijn afgeleverd, omdat ze daar carefull mee moesten omgaan. Na nog een laatste groepsfoto gaat iedereen dan zijn eigen weg. Erik en ik krijgen een lift van Hanneke en haar man. Ik word netjes afgezet in Den Bosch bij het station en neem de trein naar Oss. Om half 11 lig ik in mijn bed. Morgen weer werken!!