Voor- en najaar 2025 met de camper op stap 

17 -  24 april, Pasen

Lang weekend 3 - 7 mei 

Doetinchem 

Schüttorf   (Duitsland)

Dit is de oudste stad van het graafschap. Het kreeg in 1295 stadsrechten. Om de stad te beveiligen, werd een 1400 m lange, tot 10 m hoge en 1 tot 2 m dikke stadsmuur van Bentheimer zandsteen gebouwd. Hiervoor werden 30.000 kubieke meter Bentheimer zandsteen aangevoerd.

Gramsbergen

Week van Hemelvaart      25 - 31 mei

Bergeijk 

Ospel 

Grefrath (Oedt)     met  Burg Uda vlak naast de camperplaats

Kleef

September-week in België 

13 - 22 September 

Zaterdag/ zondag: Neerpelt 

Het klankenbos

Maandag: Lommel

Dinsdag en woensdag: Geel

2e Wereldoorlog in Geel:

De slag van Geel was een gevecht tussen vooral Britse en Duitse troepen op het einde van de tweede wereldoorlog. Hij speelde zich af tussen 8 en 23 september 1944 en was veruit de meest bloedige en zware veldslag tijdens de aftocht van de Duitsers en de bevrijding.

Deze slag is in beeld gebracht op meerdere foto's in het centrum van Geel.

Dat er in het centrum van Geel hevige strijd is gevoerd, getuige de foto van de vernielingen na een treffen tussen een Engelse Shermantank en een Duitse 'Jagdpanther'.

Dat de Duitsers zwaar geschud bij hadden, blijkt uit de foto die genomen is in de buurt van "het Zonneke", langswaar de Duitsers, komende van het Albertkanaal in Stelen, het centrum binnenvielen. 

Dat de burgerbevolking zwaar te lijden had tijdens deze bloederige aftocht van de Duitsers blijkt uit de burgerslachtoffers die er vielen.

Naast de burgerslachtoffers was het aantal gesneuvelden bij Engelse en Duitse soldaten echter het veelvoud daarvan. 

De foto van de eerste Engelsen die op 10 september behoedzaam over de markt marcheren, staat in schril contrast met de aanpalende foto van de massa inwoners die op dezelfde markt de bevrijding vieren.

Bij een confrontatie op de hoek van de Nieuwstraat en de Markt schakelt een Duitse soldaat vanuit een herberg met een 'pantzerfaust' een Engelse Shermantank uit. 

Uiteindelijk moeten de Duitsers het centrum van Geel toch prijs geven. Op 11 september lanceren ze echter vanop drie plaatsen nog een tegenaanval. (Bron: geocaching.com)

De weerstand van de Engelsen is echter te hevig, en de Duitsers zetten koers naar het Noorden, om zich achter het Kempens kanaal in te graven om daar nog een tien dagen durende veldslag uit te vechten met de Engelsen. Op 23 september is de overmacht van de Engelsen echter andermaal te sterk en de Duitsers verlaten voorgoed het grondgebied van Geel. Geel is bevrijd.

Op het kerkhof van de St.Dimpnakerk zijn een paar graven van bijzondere mensen. Zo is er het graf van een in WO I gesneuvelde soldaat, een van een schilder, waar nog 10-tallen schilderijen zoek zijn en een van een verzetstrijdster uit WO II.

De gezinsverpleging in Geel is een bijzonder psychiatrisch zorgmodel. Het model vindt zijn oorsprong in de verering van Sint-Dimpna, patroonheilige van Geel en beschermheilige tegen geestesziekten.

Sage: Dimpna was de dochter van de heidense Ierse koning Damon en een christelijke moeder van grote schoonheid. Haar moeder liet Dimpna in het geheim dopen door priester Gerebernus. Toen Dimpna amper 14 jaar was stierf haar moeder. De koning was ontroostbaar na het verlies van zijn gemalin; niets of niemand kon hem nog enige vreugde verschaffen. De hovelingen gaven hem daarom de raad een nieuwe vrouw te zoeken die in schoonheid zijn vroegere vrouw zou evenaren. De uitgezonden raadslieden kwamen echter allen onverricht terzake terug, want een dergelijke vrouw was niet te vinden; maar zij raadden de koning aan zijn eigen dochter te huwen. Gegrepen door een duivelse begeerte, vroeg de koning dus zijn dochter ten huwelijk. 

De diepgelovige Dimpna werd hierdoor zeer geschokt en wees het aanzoek beslist af. En om aan haar vaders toorn te ontsnappen, vluchtte zij weg samen met haar biechtvader Gerebernus. Over zee en langs de Schelde kwamen zij te Antwerpen, waar zij veiligheidshalve verder het land en de bossen in de Kempen introkken. Te Geel vonden zij een kapel, toegewijd aan St. Maarten. De kapel van de H. Martinus te Geel is dan weldra een bekende plaats. In de nabijheid daarvan bouwden zij zich een nederige hut. Hier leefden ze als kluizenaars en zorgden voor de armen en behoeftigen.

Maar de koning had reeds het spoor van de vluchtelingen gevonden tot in Antwerpen vanwaar hij weer zijn raadslieden het land instuurde om Dimpna te vinden. Zo kwamen de verkenners te Westerlo, dicht bij Zammel. Toen zij daar het gelag betaalden in de herberg, merkte de waard op dat een uitheemse maagd, die een weinig verder woonde, met dezelfde munt betaalde, en dat zij vergezeld was door een oude priester, een man en een vrouw.

Zich niet bewust van zijn onvrijwillig verraad verschafte hij hun nadere inlichtingen over hun verblijf. (De overlevering voegde daaraan toe dat, toen ook de waardin met uitgestrekte arm de richting aanwees, deze arm tot haar straf uitgestrekt bleef.

Toen de verkenners spoorslags naar Antwerpen terugreden en daar aan de koning boodschapten dat zij Dimpna gevonden hadden, trok deze meteen er op uit om zijn dochter te Geel weer te zien. Ook nu weigerde Dimpna halsstarrig in te gaan op het onmogelijke voorstel van haar vader. De koning ontstak hierop in een waanzinnige woede en onthoofdde eigenhandig zijn dochter. Ook Gerebernus liet hij onthoofden, en beide martelaren werden door de inwoners piëteitsvol begraven. Op die graven werd weldra gebeden tegen waanzin.

Toen later de martelaren werden opgegraven om de relieken in de kerk de eer van de altaren te geven, werden de gebeenten van Dimpna en Gerebernus aangetroffen in twee blanke lijkkisten van witte zandsteen, een materiaal dat hier onbekend was. Zo geloofden de inwoners dat de martelaren destijds door de engelen begraven werden. Zij aanriepen hen als heiligen ter genezing van allerlei ziekten, maar vooral tegen krankzinnigheid, opdat Dimpna door haar vader in een vlaag van waanzin werd vermoord. Haar relieken werden overgebracht naar Geel (de overblijfselen van de heilige Gerebernus naar de kapel te Sonsbeck bij Xanten (Duitsland) - zijn hoofd echter bevindt zich nog te Geel)

Van heinde en verre kwamen de bedevaarders naar Geel om op het graf van de heilige Dimpna gedurende negen dagen genezing af te smeken; weldra verblijvend in de "ziekenkamer", een tegen de kerk aanleunend gebouw. Wegens de grote toeloop van "bezetene en pelgrims" moesten dezen hun beurt afwachten om in de "ziekenkamer" de "novene" of boete te doen. Voor die wachttijd zochten zij onderdak bij de Geelse inwoners. Deze devotie ligt aan de basis van de latere "gezinsverpleging" voor psychiatrische patiënten te Geel. In de 19de eeuw kwam deze zorg onder de staat en kende een grote bloei. In 1970 verbleven er ca. 1700 patiënten te Geel, 1350 bij pleeggezinnen en 350 in de gesloten inrichting. Gezinsverpleging was en is een unicum in de wereld, dat voor Geel de erenaam verwierf van "Barmhartige Stede". (Bron: volksverhalen.be/geel)

Donderdag en vrijdag: Helchteren 

Lekker rondjes fietsen door de bossen en geocachen

We fietsen langs Peer langs het bos met lachende bomen. Hier staan allemaal bomen,  waarvan houtsnijwerk zijn gemaakt. Als er een boom opgekapt moest worden werd daar ter plaatse een beeld van gemaakt. Dit gebeurt al jaren en zo staan er dus ookal meer dan 50 houtsnijwerk in het bos. Als de boom verder gaat rotten wordt het beeld op een betonnen sokkel geplaatst. 

Terwijl ik het bos inloop om een cache te zoeken staat Rex met de eigenaar van het bos "Jos Langens", één van de houtsnijders te praten. Hij vertelt ons ook dat er op 5 oktober een open bomendag "Kunst in het bos" is en dat er dan ongeveer 15 houtsnijders aan het werk zijn. Er zijn dan ook verschillende workshops ter plaatse. Zijn vrouw verzorgt ook de Lourdesgrot even verderop.

De man vertelt verder over de wolf die hier in de buurt zit. Deze heeft 6 jongen en heeft de 2 pony's van zijn zwager gedood. Er is dus ook hier hetzelfde probleem als bij ons in Nederland met de wolven. Hoeveel wolven mogen er in een gebied leven en wanneer en hoe kun je hier tegen optreden. Ook zitten hier buizerds en een Oehoe, die hier dus ook op jacht zijn. 

Wij fietsen weer verder en komen rond een uur of 2 weer bij de camper terug. We eten snel een broodje,  want we hebben ondertussen honger gekregen. De rest van de middag zitten we in de schaduw van de camper te genieten van het mooie weer.

Zaterdag: Bergeijk