Voorjaar 2009 Spanje

Zondag 22 februari 2009:
Om half 12 rijden we met 2 auto's naar Schiphol. We parkeren bij Parkfly in Aalsmeer, vanwaar we met een busje naar Schiphol worden gebracht. Om ongeveer half 5 vliegen we vanaf Gate D85. Hiervoor moeten we helemaal aan het einde van gang D zijn. Oma duwen we vanaf het punt waar we onze bagage hebben ingeleverd in een rolstoel verder, zodat ze niet zover hoeft te lopen. We vliegen met een Boeing 737-800 van Transavia. Met het vliegtuig rijden we helemaal naar een nieuwe startbaan. Daarna is het twee en een halfuur vliegen naar Malaga. Boven de wolken schijnt de zon. In het vliegtuig zijn 156 van de 184 plaatsen bezet. We vliegen over Barcelona en Madrid naar Malaga. Rond kwart over 7 landen we in Malaga. Het is ondertussen al donker. We moeten hier blijven zitten tot iedereen het vliegtuig heeft verlaten. Dan mogen wij ook van boord. Het meisje dat klaar stond met de rolstoel voor oma wilde net weer weggaan. We zijn dus nog net op tijd. Als oma heeft plaats genomen gaat het meisje er met een sneltreinvaart vandoor. Wij kunnen haar amper bijhouden. Gelukkig stopt ze op een gegeven moment om een papier in te vullen en oma ons te laten tekenen. Na een sanitaire stop komen we bij de bagageband. Deze staat echter stil en we moeten een poos wachten voordat er weer bagage langs komt. Als we uiteindelijk op de plaats komen waar iemand van Centauro, het autoverhuurbedrijf zou moeten staan aankomen is die er niet meer. Na een aantal mislukte pogingen om te bellen komt de man er net aan. Hij brengt ons naar zijn busje en rijdt ons vervolgens naar onze huurauto. We krijgen een 7 persoons Ford Esmax en rijden hiermee naar Tarifa, waar we rond half 11 aankomen. Na even zoeken aan de haven waar het appartement zou moeten zijn bellen we Jac op en zien even daarna Jac en Marian uit het raam van ons appartement zwaaien. We moeten aan de achterkant zijn, een straatje verder dus (Cruz Roja nummer 1 I). Het is een heel mooi appartement met een kamer, keuken, 3 slaapkamers, 2 badkamers en uitzicht over  de haven. Rond 12 uur vertrekken Jac en Marian en gaan wij na onze koffer uitgepakt te hebben naar bed. Wij hebben zijden lakens, wat we een ramp vinden, omdat het zo glad is dat de dekens alle kanten op glijden.

Maandag 23 februari:
Als we wakker worden schijnt de zon onze slaapkamer al in. Aan het ontbijt zittend zien we de boten varen door de straat van Gibraltar. De veerboot naar Tanger vertrekt alweer. Het is een mooi uitzicht van hier op alle kleine bootjes in de haven. We gaan boodschappen doen bij de Lidl en als we terug komen zijn Jac en Marian er en drinken we koffie. Samen met hen vertrekken we naar Marbella. Marbella ligt tussen Tarifa en Malaga in en is een van de belangrijkste badplaatsen van de Costa del Sol. Tijdens de Islamitische overheersing bouwden de moslims een kasteel in deze stad, en ommuurden zij deze. De naam Marbella, afkomstig van Marbil-la, dateert uit deze Islamitische tijd. In 1485 werd het door de Spanjaarden heroverd, en in de eeuwen die hierop volgden, groeide de stad. We parkeren de auto in een parkeergarage en gaan eerst een hapje eten. Daarna lopen we door de kleine straatjes en over de gezellige pleintjes. In de zon is het ondertussen al 23 graden. Ik koop in een winkeltje een leuke sjaal. We halen de auto op en rijden naar de haven, Puerto Banús genaamd. Dit is de meest prestigieuze plezierhaven van de Middellandse Zee,waar we op een terrasje wat gaan drinken. Daarna rijden we weer terug naar Tarifa. Na het brood eten spelen we nog een spelletje klaverjas en gaan naar bed. Tegen half 1 belt Jac ons wakker, omdat de auto verkeerd geparkeerd staat. Morgen is op die plaats markt en dan zal hij weggesleept worden als we hem niet hebben weggezet. Rex gaat daarom met Jac de auto verzetten.

Dinsdag 24 februari:
Als we opstaan schijnt de zon alweer lekker. De mensen stromen alweer de catamaran in naar Marokko. Wij ontbijten en kijken even op het marktje in de zijstraat. Opa en oma zitten ondertussen op een bankje in de zon aan de haven. Wij lopen Tarifa in voor brood. Na de lunch gaan we met de auto naar Castellar de la Frontera. Dit is een klein plaatsje dat op de weg naar Ronda ligt. Onderweg zien we weer net als vorig jaar alle ooievaars weer op de palen zitten langs deze weg. Via een smalle weg gaan we de berg op en komen bij Castellar. Het is een ommuurd stadje bovenop een berg.  Decennia lang genoot Castellar de la Frontera, één van de 'Pueblos blancos' (witte dorpen) in Andalucía, als grensstad tussen de Moren en de katholieke wereld een strategische functie hoog op haar heuvel. Castellar begon een rol te spelen tijdens de Moorse aanwezigheid. Zij stichtten de stad, die nu binnen de vesting gedijt. De Moorse heerschappij duurde tot 1434. Toen veroverde Juan Aryan de Saavedra de stad in naam van de Reconquista. Vanaf dat ogenblik ging de bevolking leven van de landbouw en de veeteelt, tot in 1960 aan de bouw van de Guadarranque dam werd begonnen. Daar was veel mankracht voor nodig. Een jaar later werden ook de werken ingezet voor de moderne urbanisatie Nuevo Castellar, op 8 km van de oude stad.
Castellar ligt op de toeristische Ruta del Toro (Stierenroute), die langs de Andalusische fokkerijen loopt.
Zowat vijfendertig jaar geleden verlieten de bewoners de oude stad en namen zij hun intrek in Nuevo Castellar.
In het oude stadje wonen nu kunstenaars in de gezellige kleine straatjes en huisjes. Wij bekijken dit stadje en genieten ervan. Het is zonnig en het voelt warmer aan dan gisteren. Daarna gaan we met de auto naar Alcaciras om te winkelen in een groot kaal winkelcentrum. Dit is het tegenovergestelde van wat we net hebben ervaren in Castellar. Daarna keren we weer terug naar Tarifa. 's Avonds komen Jac en Marian langs en eten mee. Daarna gaan we naar bed. Buiten waait het ondertussen behoorlijk, zodat we de slaap slecht kunnen vatten van het lawaai wat dat met zich meebrengt.

Woensdag 25 februari:
We staan niet al te laat op. Marian en Jac halen om half 10 kaartjes voor de boot naar Tanger (Marokko). Het is bewolkt en er staat een behoorlijke wind. Als we in de boot zitten horen we dat er vandaag geen boot meer terug gaat vanwege de harde wind. Wij gaan weer van boord en drinken eerst thuis koffie.
Dan besluiten we naar Vejer de la Frontera te gaan. Dit is richting Cadiz. We komen onderweg weer de windmolens langs de weg tegen. Het zijn er meer dan vorig jaar. Vejer ligt bovenop een heuvel en bestaat uit allemaal witte huizen. In het centrum ligt een voormalige Franciscaner klooster dat dateert uit de 17de eeuw. Wij eten eerst op een terrasje. In de zon is het lekker, maar het waait behoorlijk. De wolken, die er vanmorgen waren, zijn al helemaal weggewaaid. We wandelen door de charmante kronkelstraatjes en brengen een bezoekje aan het oude Moorse kasteel. Op de terugweg naar Tarifa neemt Jac een afslag en we komen op een smalle weg, die door een natuurgebied ligt. Als we thuis komen zien we dat de zee nog ruwer is dan vanmorgen. Na het eten spelen we een spelletje Klaverjas en zitten we nog gezellig bij elkaar voor we naar bed gaan.

Donderdag 26 februari:
Vandaag blijven we in Tarifa. Het stormt nog steeds. We lopen eerst met zijn drieën het oude centrum in. De meeste winkeltjes zijn dicht. We kopen een aantal kaarten om te versturen en gaan weer naar huis. Na het eten rijden we met de auto naar Jac's appartementje. Op en oma lopen vandaar met Jac en Freek door de winkelstraat weer naar huis terug. Wij kijken nog even achteraan de straat naar het woelige opspattende water. Om 5 uur lopen wij door de winkelstraat die tegenover de poort van Tarifa begint. We zien dat het ondanks dat het niet warm aanvoelt toch nog 19 graden is. We bekijken alle winkels, maar kopen niks. Thuis gekomen zien we dat de veerboot vandaag ook niet heeft gevaren. 's Avonds kaarten we en we hopen dat we morgen wel over kunnen steken naar Tanger.

Vrijdag 27 februari:
Ik heb slecht geslapen door mijn voet. Als we opstaan zien we dat er auto's de boot naar Tanger oprijden. Dat wil zeggen dat de boten vandaag wel varen en dat wij naar Marokko kunnen. Om 10 uur is de boot eindelijk in zicht. Hij komt met een grote boog naar Tarifa. Er staat een lange rij mensen bij de boot te wachten. Als we op de boot zijn gaan we gelijk in de rij voor een stempel in ons paspoort. Zo voorkomen we dat we de hele vaart in de rij moeten staan. De boot vertrekt voor half 11. De zee is niet echt heel ruw meer. Er staat nog wel wind. In 35 min. varen we over de straat van Gibraltar naar de overkant. Als we aankomen in Tanger gaan we met een bus een rondrit maken. De scholen komen net uit. Kinderen lopen verkleed rond vanwege de carnaval viering. Dit is later dan bij ons. In Nederland is carnaval al 3 dagen afgelopen. Het is behoorlijk druk op straat. De bus stopt bij een aantal dromedarissen, waarop je kunt zitten om een foto te maken. Zowel Gea als ik doen dit. Eerst gaat hij van voren omhoog en dat aan de achterkant. Het zadel biedt gelukkig goed houvast. Ook het naar beneden gaan is even tricky. We rijden daarna weer verder naar de binnenstad (de kasbah).  De kasbah is een onderdeel van de medina. De medina (Arabisch: مدينة) is vaak het oudste gedeelte van oude, Noord-Afrikaanse steden. Vaak vallen deze delen binnen de stadsmuren en worden deze wijken gebruikt om winkels te vestigingen. Medina betekent in het Arabisch stad en kenmerkt zich door de hoge muren eromheen. Doordat de straten over het algemeen zeer nauw zijn, sommige straten zijn niet breder dan 1 meter, zijn medina's autovrij. Wij lopen door deze smalle straatjes en worden ongeveer belaagd door allemaal verkopers, die hun waar aan ons willen slijten. Vrijdag schijnt een bijzondere dag te zijn in Marokko. Er zijn daarom veel mensen op straat. Wij worden door onze gids door de medina geleid en komen in een restaurant, waar we eten. Daarna gaan we weer verder door de smalle straatjes en komen in een perzenwinkel. Hier krijgen we een uitleg over de verschillende tapijten. Daarna komen we in een kruidenzaak waar alles wordt verteld over de kruiden die daar te koop zijn. Als we weer buiten komen staan de verkopers weer klaar om ons aan te klampen. We krijgen nog tijd om zelf rond te kijken en alle winkeltjes te bezoeken. Rond 6 uur Marokkaanse tijd (een uur later dan in Spanje) worden we met de spulletjes die we hebben gekocht (een bongo, een ketting en een riem) weer met de bus naar de boot gebracht. Op de terugtocht staat de airco behoorlijk aan en daardoor is het aardig koud. Het schommelt aardig, omdat we tegen de stroming in varen. Tegen 8 zijn we weer in Tarifa. Na het brood eten pakken  we onze koffers in en komen Jac en Marian nog langs om goedendag te zeggen.

Zaterdag 28 februari:
We staan rond kwart over 5 op. Om half 7 hebben we de koffers in de auto gepakt en vertrekken naar Malaga. Het regent vanmorgen, dus het is niet zo erg om weer naar huis te gaan. We rijden de 150 km en brengen de auto naar Centauro om daar in te leveren. Vandaar worden we met een busje naar het vliegveld gebracht. Alles is prima verzorgd. We worden met zijn vijven met een karretje naar de gate gebracht. Als we aan boord van het vliegtuig moeten, wordt oma netjes met een rolstoel als eerste naar binnen gebracht. Om 20 over 11 vertrekken we. We zitten achter elkaar op rij 1 en 2. Opa en oma hebben een aardige oude buurman (86), waar ze gezellig mee kunnen kletsen. Om 20 over 2 landen we op Schiphol. Oma en opa worden met een karretje naar de bagageband gebracht en we bellen daarna naar de parkeerdienst van Parkfly dat we er zijn. We hoeven maar even te wachten en worden met een busje opgehaald en naar onze auto's gebracht, die keurig binnen staan in Aalsmeer. We pakken de bagage in en om 5 uur zijn we weer thuis.