Madeira voorjaar 2015

Zondag 21 juni:

Nadat we Tommie hebben weggebracht rijden we naar Aalsmeer, waar we onze auto bij Parkfly parkeren. Met een busje worden we naar Schiphol gebracht. Aangezien we online al hebben ingecheckt zijn we zo klaar en gaan we zorgen dat we onze tijd doden totdat het vliegtuig vertrekt. Vanaf 16.55 begint de boarding en we vliegen om 17.55 uur. We vliegen naar Madeira. Madeira is een eiland, dat is ontstaan uit het lava van een vulkaan. Vandaar ook dat de grond erg vruchtbaar is en Madeira bekend staat als het bloemeneiland. Het ligt ten noorden van de Canarische eilanden in de Atlantische Oceaan. Het ligt ongeveer 700 km ten westen van Afrika en 1000 km ten zuidwesten van Portugal. Vanavond om 5 voor half 10 moeten we landen op het vliegveld van Funchal. Op Schiphol leveren we onze bagage in, worden gescand en daarna eten we een hapje, om vervolgens naar gate D66 te gaan waar we in moeten stappen. Onderweg daar naar toe zien we dat onze vlucht al 35 minuten vertraging heeft. Uiteindelijk vertrekken we 45 minuten te laat. In Nederland is het momenteel helemaal niet zulk heel mooi weer. Onderweg schijnt de zon en ziet het er goed uit. We vliegen over Parijs, zien vervolgens de Franse kust, dan de Dolomieten, vervolgens vliegen we over Spanje naar Porto, waar we bij Porto het vaste land weer verlaten en rechtstreeks naar Madeira vliegen. De piloot heeft ondertussen gemeld dat onze vertraging niet zo groot meer is en dat we om ongeveer kwart voor 10 plaatselijke tijd op Funchal zullen landen. Nederland heeft een uur tijdverschil met Madeira, daarom zijn we een uur eerder op onze bestemming. Op onze thuisreis zal dat precies andersom zijn en dan komen we rond twaalf uur middernacht aan op Schiphol. De vlucht verloopt zonder problemen. Het vliegveld van Madeira behoord tot een van de 10 gevaarlijkste vliegvelden ter wereld. De piloot is daar speciaal voor opgeleid, dus we hoeven niet bang te zijn dat we met een beginner te maken hebben. Als we geland zijn en onze koffers hebben, gaan we op zoek naar degene die ons onze auto gaat geven. In de hal staan mensen van TUI en die sturen ons door naar de autoverhuurder. Deze geeft ons de enveloppe met gegevens en brengt ons naar de auto. We rijden vervolgens naar Machico, dat ongeveer 4 km verderop ligt. Om het hotel te vinden is nog een hele klus. De wegen zijn vrij steil en we rijden een paar rondjes. Na wat rondvragen vinden we het hotelletje uiteindelijk toch. We krijgen een grote kamer en bekijken onze papieren nu eens goed. De hotels zijn dezelfde gebleven als in de eerste info stond aangegeven. We drinken nog een kop thee en gaan naar bed. Het is inmiddels al twaalf uur geweest.

Maandag 22 juni:
De bedden waren niet echt fijn. De veren voel je over je hele lijf. Om half negen gaan we ontbijten. Als we beneden komen merken we dat er een groep van 12 gasten is en nog een groepje van 3. De grote groep zijn jonge fanatieke wandelaars met bergschoenen aan. Ze vertrekken vandaag weer en lopen met rugzakken weg, terwijl hun bagage met een busje wordt vervoerd. Na ons goede ontbijt met lekkere broodjes pakken ook wij onze koffers in de auto en gaan op pad. We rijden eerst naar beneden naar het centrum van het plaatsje, maar daar is  niet zoveel te beleven. Ook de twee benzinepompen die tomtom aangeeft zijn er niet meer. We rijden naar Canical en daar kunnen we tanken. We zijn hiervoor  over de berg gekomen en we merken dat de auto niet echt goed de berg op komt. Echt steile hellingen zijn alleen in de eerste versnelling te nemen. Dit is echt niet fijn, maar het is niet anders. We rijden door naar het meest oostelijke puntje waar je de auto kunt parkeren. Vandaar uit kun je nog 3 km verder lopen tot het eind. Er zijn veel mensen aan de wandel. Wij zijn niet van die wandelaars en bekijken het vanaf daar. Nadat het vanmorgen eerst vrij bewolkt was, komt de zon er nu toch steeds feller bij. We rijden vervolgens via de tunnels terug en willen door naar de binnenlanden van het eiland naar Ribeira de Machico en Santo da Serra. Onze auto, een renault clio, heeft niet echt veel trekkracht en heeft dus moeite om de steile hellingen op te komen.  Vaak halen we het niet in de tweede versnelling en moeten we terug naar de eerste. We mijden daarom zoveel mogelijk hellingen die we niet echt hoeven te nemen. Tijdens het rijden missen we op de een of andere manier een afslag en komen in Porto da Cruz, wat een gezellig plaatsje is. We komen bij de rumfabriek en mogen die van binnen bekijken. Erg interessant om alles te zien. Ook eten we een hapje in een van de restaurantjes. Vandaar rijden we door naar Santana waar we ons volgende hotel hebben. Ook nu moeten we weer even zoeken, omdat het adres niet vindbaar is. We komen uiteindelijk bij het camp, waar allemaal huisjes zijn. Ook wij krijgen een eigen huisje en worden uitgebreid ingelicht over wat we allemaal kunnen doen. Vooral wandelen is een belangrijk onderdeel blijkt weer. Dat onze auto niet echt bergen aan kan is volgens de zoon van de eigenaar geen probleem. Als je maar boven komt vindt hij. Vanmiddag raadt hij ons aan om de kabelbaan bij Santana naar beneden naar de zee te nemen. Als we in Santana hebben rondgelopen en hebben geconstateerd dat er amper een winkel te vinden is rijden we oor naar de kabelbaan "Rocha do Navio". Vanaf de berg gaat deze naar beneden en we komen bij de zee uit, waar we een wandelingetje kunnen maken. De golven spoelen over de rotsen en de zee is mooi blauw van kleur met de schuimende golven eroverheen. Daarna rijden we weer naar ons hotel, eten een broodje en lopen over het terrein van het hotel naar beneden naar de parkeerplaats. Langs dit pad staan veel bloeiende, witte hortensia's. We drinken koffie bij de receptie, waar we wifi hebben. Het is ondertussen een stuk frisser geworden en rond 9 uur gaan we naar onze kamer, waar we tv kijken en nog wat lezen voor we gaan slapen.

Dinsdag 23 juni:
We hebben super geslapen op onze bedden. Het ontbijt mogen we op onze kamer nuttigen, nadat op traditionele manier gebakken brood wordt gebracht. Verder is alles in de kamer, cq keuken en koelkast aanwezig. Het enige nadeel is dat je de andere gasten niet ziet en je zelf de afwas mag doen. Na half 10 rijden we naar boven, het meest in de eerste versnelling vanwege de steile hellingen. Boven komen we aan het einde van de weg bij het park Queimadas, waar we de auto parkeren. We lopen een rondje door het bos en komen op de wandeling van zes en een halve km terecht. Wij hebben het bord niet echt goed bekeken, maar besluiten dit rondje te wandelen, omdat we inmiddels al een eindje op weg zijn. Binnen no time lopen we over een smalle richel langs de levada's, langs het irrigatiekanaal, die af en toe met ijzeren balustrades is beveiligd langs de afgrond. Ook hier staan allerlei bloemen te bloeien, een duidelijk kenmerk van Madeira. Ook zien we de Laurierbomen, die door het lavalandschap zijn ontstaan. Het bos ziet er duidelijk heel anders uit dan ergens anders. Er wandelen best veel mensen en op een gegeven moment komen we ook mensen tegen in plaats van mensen die ons achterop komen. Het is niet heel erg warm onder de bomen en ik ben blij dat ik mijn t-shirt over mijn hemdje aan heb. We zien mooie uitzichten en een kleine maar hoge waterval naar beneden komen. Als we uiteindelijk bij een kleine tunnel komen moeten we hier in het donker onze weg door vinden. Niet echt heel eenvoudig, maar gelukkig is de tunnel niet zo heel erg lang, dus we redden het wel. Een stukje verderop komen we echter bij een langere tunnel en een stelletje dat ons al gepasseerd was staat zich klaar te maken voor de doorgang. Lampjes gaan op het hoofd en wij snappen dat wij daar aan hadden moeten denken. Als we vragen hoe ver het nog is naar het eind en onze auto vertellen ze ons dat de tocht niet bestaat uit een ronde, maar dat als je aan het eind bent weer terug moet langs dezelfde weg. Aangezien het eindpunt nog 2 km ver is hebben we al 4,5 km afgelegd. We besluiten niet door de tunnel verder te gaan, maar aan de terugtocht te beginnen. Uiteindelijk zijn we rond kwart over 2 weer aan het beginpunt en hebben in totaal een kilometertje of 10 gelopen. We eten onze broodjes op op een bankje voordat we weer naar beneden gaan naar Santana. In Santana gaan we op zoek naar het postkantoor, kopen postzegels en posten onze briefkaarten. Daarna lopen we nog een rondje in de felle zon langs de typische huisjes uit Santana, die driehoekig zijn met een rieten dak. Ook de vele bloemen, veel hortensia's, papegaaibloemen en vele anderen staan hier in bloei. Daarna gaan we terug naar ons hotel. Op ons terrasje is geen zon en dat maakt het behoorlijk koud met de frisse wind erbij. We eten in Santana en kijken daarna tv en lezen wat.

Woensdag 24 juni:
Ook vandaag krijgen we weer het op traditionele wijze gebakken brood om 8 uur aan de deur gehangen en ontbijten na het douchen op het terras. Ook nu is het weer bewolkt. We brengen onze koffers naar de auto en nemen afscheid van de hotelier. We rijden langs de noordkust eerst over de oude kustweg tot Soa Vincente. Deze weg gaat op en neer en heeft veel kronkels. Onderweg  stoppen we een paar keer op een uitzichtpunt om te genieten van de natuur. Het is ondertussen behoorlijk zonnig en wolkeloos geworden. In Sao Vicente lopen we door het plaatsje heen. Er is een riviermonding, die op zee uitkomt. Er staan verder fitnesstoestellen in het parkje en er zijn speeltuintjes en sportvelden. Hier komt ook de tunnel van de weg naar Funchal uit, die via Encumeada loopt, een bergtop midden op het eiland. Volgens onze laatste hotelier is die weg naar Funchal momenteel afgesloten. Wij rijden via de nieuwe weg verder langs de kust. We eten in een restaurantje langs de weg. Bij Seixal rijden we nog naar beneden naar het haventje en het strand met zwart zand. Al het zand op Madeira is zwart, vanwege de lava. Bij Machico was een strand met geel zand, dat is geïmporteerd vanuit Marokko. Net voor Seixal moet de grote waterval zijn, die wel de bruidssluier wordt genoemd. Alles wat wij op de aangewezen plek zien is wel een hoge waterval, maar verder vinden wij hem niet noemenswaardig. Het bleek  achteraf inderdaad de waterval te zijn die we zochten, maar we herkenden hem vooral aan het uitkijkplateau wat er speciaal voor was gemaakt om de waterval te bekijken en dat op de foto's achteraf op internet. Op diezelfde plaats was een winkeltje waar wij een tas hadden gekocht. In Porto Moniz zoeken we ons hotel Euromoniz op. We kunnen de auto in de parkeergarage zetten en brengen onze koffers naar de kamer. Onze kamer ligt aan de achterzijde van het hotel en heeft helaas geen balkon. We lopen door het plaatsje en kijken bij het natuurzwembad, waar het behoorlijk druk is met dit warme weer. We doen boodschappen bij de supermarkt en gaan daarna zwemmen in het zwembad van het hotel. Het water is niet al te warm, maar de jacuzzi is wel warm. Na een aantal baantjes in het frisse water te hebben getrokken ga ik weer bij Rex in de jacuzzi zitten. Na een poosje gaan we weer naar boven en zitten nog wat op het balkon aan de voorkant van het hotel. Vanaf hier hebben we uitzicht op de zee en het zwembad. Om half 7 gaan we naar onze kamer en eten een broodje. Daarna kijken we tv en lezen wat. Net na 9 uur gaan we voor het hotel kijken of we wat van de zonsondergang kunnen zien. We hebben geluk en maken mooie foto's van de ondergaande zon, die op een gegeven moment achter een wolkensluier verdwijnt.

Donderdag 25 juni:
Na het ontbijt er trekken we om de westkant van het eiland te bekijken. Vanavond overnachten we nog een nacht in Porto Moniz. Het is weer een wolkeloze dag vandaag. We rijden de berg op en stoppen af en toe om het uitzicht te bekijken. Via Santa en Achadas da Cruz vervolgen we onze weg naar Porto do Pargo, waar we bij de vuurtoren vanaf de hoge steile berg de zee bewonderen. Ook bij het uitzichtpunt maken we een stop. Verder stoppen we af en toe op onze route zodat we alles goed kunnen bekijken. Bij Feja da Ovelha rijden we de berg af naar beneden naar Paul do Mar. In alle plaatsjes is amper wat te beleven en we moeten het hier op Madeira meer van de mooie natuur hebben. Via de tunnel rijden we naar Jardim do Mar, vanwaar de weg weer rechtstreeks naar boven gaat. Het valt ons op dat het in dit deel van het eiland behoorlijk bewolkt is. Calheta blijkt een opgespoten strandje van geel zand te bezitten, maar verder is er weinig te doen. Vandaar rijden we de kronkelige  weg weer terug door het mooie bos. In Porta Moniz pakken we onze zwemspullen en gaan we naar het natuurzwembad tussen de lavarotsen. Gebruik maken van het zwembad kost maar 1 euro 50. Ook vandaag blijkt het water een temperatuur van 19 graden te hebben. De lucht is ook nu weer wolkeloos, maar het zeewater is erg onstuimig. Hoge golven spatten af en toe hoog op tegen de rotsen. Nadat we uitgezwommen zijn en ons op onze kamer hebben gedoucht gaan we op zoek naar een goed restaurantje, want we hebben vandaag nog niet warm gegeten. We belanden in het restaurant boven de winkeltjes bij de rotonde net voorbij het zwembad en eten daar erg lekker. Als we weer bij ons hotel komen zitten we nog beneden in de tui net onder onze kamer. Het is nog heerlijk buiten en het zou zonde zijn om nu al binnen te moeten zitten. We gaan boven koffie drinken en net na 9 uur gaan we op het dakterras bij het café zitten om naar de zonsondergang te kijken. Net na half 10 zijn we weer op onze kamer, kijken tv en lezen nog wat voor we naar bed gaan.

Vrijdag  26 juni:
We rijden vandaag weer verder. Na het ontbijt brengen we de koffers in de auto in de parkeergarage en checken uit aan de balie. We rijden weer de berg op, via Santa en daarna midden over het eiland naar de Paul da Serra. Het is erg bewolkt en als we af en toe stoppen om de natuur te bewonderen merken we dat het behoorlijk fris waait. Bij Rabaca staan veel auto's en mensen maken wandelingen bovenop de berg. Wij slaan net voor de Paul da Serra rechtsaf en dalen af naar Canhas. We komen hier nog een aantal loslopende koeien tegen. Ook rijden we door de wolken en de bomen lijken op een gegeven moment zo goed als dood. Als we vervolgens verder rijden langs de kust zien we bijna alle hellingen vol staan met bananenbomen. De bananen hangen in blauwe zakken naar beneden. Bij Ribeira Brava verlaten we de oude bergweg om de plaats te bezoeken. Hier zijn ze druk bezig om alles te versieren voor de feesten van dit weekend. Ook zijn hier eindelijk een aantal winkeltjes te vinden. Daarna rijden we weer verder en kiezen er eerst voor om de oude weg op te draaien om het eerste uitzichtpunt te bekijken. Dit is de op twee na hoogste klif ter wereld hebben we gelezen. We moeten hier weer behoorlijk steil de berg voor omhoog. Daarna kiezen we ervoor om de tunnels te pakken. Hiervoor gaan we weer terug de berg af. Daarna verlaten we de snelweg om Camara de Lobos te bezoeken, waar we weer een uitzichtpunt “de Pico da Torre” te bekijken. Vervolgens eten we een hapje bij het haventje. Daarna gaan we weer steil omhoog naar de snelweg en bij Funchal weer naar beneden naar ons zeer luxe hotel, Madeira Regency Cliff. De kamer is wel een keer zo groot als in alle andere hotels en we hebben een luxe balkon met lounge stoelen en uitzicht op het even hoge zwembad. Vanaf de 6e verdieping, waar de receptie en de eetzaal is, moesten we omlaag naar de eerste verdieping, waar onze kamer is, maar ook het zwembad. Er liggen 2 mensen bij het zwembad, dus we hebben geen hinder van lawaai. We lopen nog even door de straat en komen in een behoorlijk winkelcentrum, waar zich allerlei winkels bevinden. We kunnen ons na een week bijna geen fatsoenlijke winkel te hebben gezien behoorlijk uitleven. Daarna gaan we weer naar onze kamer en nuttigen een broodje op ons luxe terras. Tot het donkerder wordt blijven we buiten, daarna kijken we binnen nog tv en gaan slapen.

Zaterdag 27 juni:
Na het uitgebreide ontbijt op het zonovergoten terras, rijden we met de auto de stad in. Langs de zee komen we vanzelf bij de haven en even verderop bij het centrum en de oude stad. Funchal blijkt het tegenovergestelde te zijn van de rest van het eiland. Het hele centrum zit vol met winkeltjes. In het oude centrum zijn meer eettentjes en in het centrum zowel eettentjes als winkels. Ook is er een kabelbaan naar boven. Aangezien de berg "Monte" in het begin nog in een wolkenvlaag is gehuld besluiten we te wachten tot de wolken weg zijn. In de loop van de daag wordt het echter steeds bewolkter en we stellen het tochtje uit tot morgen en hopen dan op minder wolken. We vermaken ons prima in alle winkels en alen de schade in van de hele week. Ook eten we een hapje op een van de terrasjes. Als we weer terug zijn in het hotel gaan we zwemmen in het zwembad voor onze deur. Ook Rex trotseert deze keer het frisse water en tot twee keer zwemt hij een aantal rondjes mee. We liggen tussendoor in de zon en genieten van onze rust. Daarna douchen we en eten een broodje op ons balkon. Na een poos rustig te hebben gezeten rijden we nogmaals naar de stad om het vuurwerk te zien, wat het begin is van de zomerfestiviteiten. Het is al behoorlijk druk op de weg met auto's en ook de trottoirs zijn vol net lopende mensen, die allemaal op weg zijn naar het vuurwerk. We parkeren in de eerste parkeergarage en lopen naar de zee. Er staan al behoorlijk wat mensen en er komen er ook nog een heleboel bij. Net na kwart over 10 begint het met een lichtshow, die alleen de mensen vooraan op de pier staan kunnen zien. Dit alles gaat onder begeleiding van muziek. Ook tijdens de prachtige vuurwerkshow is passende muziek te horen. Nog onder de indruk van de mooie show lopen we terug naar de auto en begeven we ons in het drukke verkeer. We weten precies waar we naar toe moeten, zodat we niet op de kaart hoeven te kijken in het donker. Op onze kamer drinken we nog wat voor we naar bed gaan.

Zondag 28 juni:
Onze laatste dag is aangebroken. Na het zonnige ontbijt vermaken we ons in alle rust in onze kamer. Ik ga nog een laatste keer zwemmen en daarna leveren we onze handdoeken weer in. Om 12 uur vertrekken we uit het hotel en rijden naar het centrum van Funchal. Vanmiddag gaan we nog met de kabelbaan naar boven, waar we genieten van het uitzicht. Ook eten we een hapje en bekijken Santa Cruz, omdat we veel te vroeg zijn. Hier wisselen we ook onze korte broek voor een lange. Rond half 5 zijn we op het vliegveld. De auto parkeren we op de ons aangewezen parkeerplaats en we checken in. Daarna drinken we ons pak frisdrank nog leeg voordat we de handbagagecontrole krijgen. Ook hier moet alles weer uit de zakken en mogen er geen vloeistoffen mee. Als we alle winkeltjes hebben bekeken lopen we naar de volgende verdieping waar een restaurant is en makkelijke stoelen. We zien dat een vliegtuig van Transavia naar de andere kant van de startbaan rijdt om vervolgens te draaien en op te stijgen. Om 18.35 uur plaatselijke tijd vertrekken we. Om 23.30 uur Nederlandse tijd landen we na een voorspoedige vlucht op Schiphol. We bellen parkfly nadat we onze bagage hebben, wachten op de bus en worden naar Aalsmeer gebracht, waar onze auto staat. Daarna rijden we naar huis. We hebben een leuke, intensieve vakantie achter de rug, waarin we veel van Madeira hebben gezien.