Zomer 2007

Turkije - Griekenland

Woensdag 11 juli 2007:
's Morgens vroeg van huis, want ons vliegtuig vertrekt om 9.50 uur vanaf Schiphol. Het is drie en een half uur vliegen naar Bodrum. Bodrum ligt in Turkije net tegenover het eiland Kos. Als we op Schiphol afgezet zijn gaan we kijken waar we in moeten checken. Om half 11 stijgen we na enige vertraging eindelijk op. Het is maar een klein vliegtuig van Onur-air met 2 en 3 stoelen op een rij. We vliegen o.a. over Duitsland, Oostenrijk, Bosnië en Kroatië. Er is weinig wind. We zitten bij de nooduitgang en hebben daardoor riante beenruimte. Om kwart voor 3 landen we in Bodrum. Als we een visum hebben en de paspoortcontrole zijn gepasseerd, gaan we onze koffers ophalen. Als we daarna het gebouw uitlopen blijkt de bus van Iris-travel, die ons naar ons hotel moet brengen, al weg te zijn. Gelukkig worden we door een hele aardige Turk, die ook bij een of andere reisorganisatie werkt, naar het kantoor van Iris-travel in Bodrum (40 km verderop) gebracht. Vandaar worden we weer met een auto naar een hotel gebracht. Dit hotel, Royal Marin Resort, ligt ongeveer 5 km van het centrum van Bodrum, zodat we vanaf hier Bodrum goed zullen kunnen bekijken. Er zijn echter verder helemaal geen Nederlanders en op internet komt het hotel er op vakantiereiswijzer maar met een 4,8 vanaf. Morgen komt de meneer van Iristravel, die ons naar het hotel heeft gebracht nog een keer langs (om 2 uur) om ons de naam van ons hotel in Kos aan ons door te geven, omdat we daar naar gevraagd hebben. We willen dan gelijk vragen of we aan het eind van de vakantie misschien een ander hotel kunnen krijgen, zodat we wat aanspraak zullen hebben. We kunnen hier wel gratis internetten en hebben even een mailtje naar huis gestuurd dat we veilig zijn aangekomen. Bij de bar is het zwembad en je kunt 2 x per dag gratis met een busje naar het strand gaan. Binnen is er ook een binnen zwembad met een fitnessruimte en je kunt er een massage nemen. Om half 8 gaan we gelijk eten. We constateren echter dat het buffet uit niets meer bestaat dan tig verschillende soorten salades, half warme kippendrumsticks , stukjes koude vis, koude rijst en nog een of andere pasta. We klagen erover dat ons eten koud is, waarnaar ze voor ons nog eens hetzelfde uit de bakken opscheppen. Na nog een keer klagen stoppen ze het geheel nog een keer in de magnetron, waardoor de buitenkant een beetje warm wordt. We geven de moed maar op om er nog wat goeds van te krijgen. Ook de toetjes vallen dik tegen. Zelfs de perziken liggen met beurse plekken op de schaal. We gaan terug naar onze kamer, waar we onze meegebrachte broodjes opeten, maar veel zin in eten hebben we niet echt meer. We hangen buiten nog wat aan de bar bij de aardige barman (Sharif) die ons ook van flessen voorziet, zodat we die kunnen vullen met goed water. Uit de kraan komt alleen maar geel water. We lopen de berg nog af naar Gümbet, waar het bruist van het leven. Cafeetjes en allerlei andere tentjes langs het water zijn nog lang niet vol met mensen, winkeltjes zijn nog open en het wordt steeds drukker op straat. Als wij tegen 11 uur weer bij het hotel boven op de berg komen is het daar maar een dooie boel. We nemen nog een drankje en gaan daarna naar bed.
Donderdag 12 juli:
Na het ontbijt proberen we met het plaatselijke bureau van Iris-travel te bellen. Dit lukt niet. Rond kwart over 10 krijg ik de plaatselijke reisleider te pakken. Deze belooft zo snel mogelijk te komen. Helaas, om kwart over 2 is zowel de Nederlandse reisleider als de Turkse medewerker van het plaatselijke reisbureau nog niet op komen dagen. Als ik om kwart voor 3 eindelijk de reisleider aan de telefoon krijg vertelt hij dat hij op toestemming wacht uit Nederland om het hotel te wisselen. Ons iets laten weten schijnt niet in hem opgekomen te zijn. Voor 6 uur krijgen we hier uitsluitsel van belooft hij. We besluiten ondertussen te gaan zwemmen in het zwembad en te zonnen op het terras. Na 6 uur bellen we nog een keer en nog is het niet bekend of we van hotel kunnen wisselen. Volgens Iris-travel zouden we zaterdag naar Kos gaan. Als we niet van hotel wisselen lijkt ons dat prima, als we daarna dan maar een ander hotel in Bodrum krijgen. Hierover krijgen we vanavond bericht en morgen krijgen we onze tickets voor de boot naar Kos. Ondertussen zijn de tafels buiten gedekt. Er wordt vis gegrild. Na het eten nemen we het busje naar Bodrum. Daar is het behoorlijk druk. Alle winkeltjes zijn open en in de haven zien we het kasteel. Het ligt er vol met grote boten. Later nemen we weer een busje (dolmus) terug en we zijn net na 11 uur weer in ons hotel, waar we nog een drankje nemen aan de bar. Hier is verder niks te doen. Van onze Nederlands sprekende reisleider hebben we niks meer gehoord.
Vrijdag 13 juli:
Na het ontbijt gaan we naar de hal in de hoop dat de reisleider op zal dagen. Na een poosje te hebben gewacht vraagt de juffrouw, die in het zitje naast ons zit of we op haar wachten. Zij moest toch in het hotel zijn en had van de reisleider opdracht gekregen om onze vaartickets uit te schrijven. voor 14 juli heen en voor 18 juli weer terug. Ze weet verder nergens vanaf en kan ons niet echt verder helpen. Zij vertelt ons dat het normaal is dat gasten een informatiebijeenkomst krijgen en een pakketje met informatie. Zij krijgt via de telefoon van haar baas in Gümbet te horen dat we vandaag meer zullen horen. De data van ons bezoek aan Kos kloppen ook al niet. Nu zouden we daar 2 dagen korter blijven dan in het reisprogramma staat. Verder vond haar baas het maar onzin dat ons hotel niet goed zou zijn. Als zij weg is sturen wij een mailtje naar Iris-travel en naar World-travel in Hoogeveen, waar we hebben geboekt, met alle klachten en onze hulpvraag. World-travel is zeer alert en stuurt ons bijna per omgaande een mailtje terug dat ze al telefonisch contact met Iris-travel hebben gehad en dat er wat aan gedaan zal worden. Wij wachten af. Ondertussen is de halve dag alweer voorbij met regelen. Na de lunch lopen we de berg af naar Gümbet. We winkelen wat en lopen langs het strand. Ik koop een ketting en een enkelbandje met blauwe steentjes erin. Thuis heb ik er al een armband van en dit past er mooi bij. Zo'n steen is het oog van Nasar. Een nazar of boze oogsteen (turks: nazar boncuğu/ mavi göz) is een steen, die gezien kan worden als een amulet. Het stelt een oog voor en bestaat uit concentrische cirkels (van binnen naar buiten: donkerblauw, wit, lichtblauw, donkerblauw). De steen kan als elk mogelijke sierraad gebruikt worden o.a. als speld, halsketting, armband enz. Daarnaast wordt het ook vaak opgehangen aan muren. Het stelt het alziend oog voor dat mensen moet beschermen tegen vloeken. Het staat los van de islam en kan gezien worden als een soort bijgeloof vergelijkbaar met het bekende "hoefijzer" uit de westerse wereld. Dan gaan we weer naar boven naar het hotel. Gelukkig staat er een aardige wind, waardoor de temperatuur dragelijk blijft. Dorstig brengen we eerst een bezoek aan de bar. Bij de receptie hebben ze nog geen telefoontje voor ons gehad en ook is er nog geen mailtje voor ons. We gaan naar onze kamer om ons om te kleden. Rond half 5 belt de hostess (Lieveke) van Siba-travel (het plaatselijke Turkse bureau) dat alles geregeld is. Ze komt naar het hotel om alles door te nemen. Mijn mailtje naar Iris-travel was naar hun doorgestuurd. Nu kon alles opeens wel snel geregeld worden. De tijd in Kos was inderdaad te kort en bij terugkomst in Turkije krijgen we een ander hotel. Ook krijgen we een gratis Hamam aangeboden ter compensatie. Lieveke belooft dat er in Kos iemand zal staan om ons van de boot te halen en ze gaat met ons naar het andere hotel om dat in vogelvlucht te laten zien. Onze eerste indruk is nog niet echt heel goed, maar we zullen het wel zien ter zijner tijd. Als Lieveke weer weg is gaan we nog even zwemmen. Daarna kijken we op internet op vakantie-reiswijzer.nl wat er over onze nieuwe hotels staat. Beide hotels, in Gümbet en op Kos blijken een score boven de 8 te hebben, dus de vooruitzichten lijken goed. We zullen ons uitzicht, de blinde muur, van onze huidige kamer zeker niet missen. Na het eten, dat weer uit drumsticks en wat andere dingen bestaat, gaan we naar de bar. Er is vanavond zowaar life muziek, bestaande uit een key-board-speler en een zangeres. Hier willen we toch nog even van genieten op onze laatste avond. Toch fijn dat anderen met ons mee kunnen vieren dat we morgen vertrekken.

Zaterdag 14 juli:
Om 7 uur opstaan want om 8 uur worden we met een busje opgehaald voor onze transfer naar Kos. Voor onze boot wegvaart moet er een autopont aanmeren naast ons. Dit duurt ongeveer een half uur. Met een klein bootje wordt die boot van links naar rechts geduwd om hem op de goede plaats te krijgen. Er wordt bijna een hek geramd en ineens schijnen ze tot de conclusie te komen dat de auto's die er op staan er op deze manier niet af kunnen als ze al bijna vast liggen. Vervolgens moet het geheel weer opschuiven. Uiteindelijk liggen ze vast en kunnen wij om kwart voor 10 vertrekken. Als we op Kos aankomen, na behoorlijke golven op zee moeten we in de lange rij voor de paspoort-controle wachten. Daarna komen we buiten , waar een grote bus van Holland International staat te wachten. Helaas moeten we constateren dat er weer niemand op ons staat te wachten, ondanks de belofte dat dit wel zo zou zijn. Gelukkig heb ik nu wel een telefoonnummer van de plaatselijke gent en daar krijg ik de Nederlandse hostess (Arja) aan de lijn, die direct belooft een taxi te sturen. Verder belt ze me even later weer terug met de mededeling dat haar baas ons was vergeten en dat ze morgenmiddag om 5 uur bij ons in het hotel langs zal komen om verdere uitleg en informatie te geven. Niet lang daarna stappen we in de taxi die ons naar ons hotel, Iberostar Kos Bay View brengt.

Het hotel ligt boven op de berg, vanaf Kos-stad richting Psalidi. We krijgen een riante kamer met zelfs een keukentje erin en uitzicht over de baai en Kos-stad vanaf ons ruime balkon. Het gebouw waarin onze kamer zich bevind heet Kalimnos, naar een van de Griekse eilanden. Zo is het hele complex opgebouwd en genoemd naar de verschillende eilanden. Na onze koffers uitgepakt te hebben gaan we naar het restaurant om te lunchen. Het restaurant heeft meerdere buffetten en ontzettend veel keus. Ook het zwembad is super en er is een amfitheater. Nadat we om half 3 badhanddoeken hebben gehaald gaan we met de bus, die elk moment de berg afrijdt tussen 7 uur 's morgens en 11 uur 's avonds,  naar het strand. Er zijn ook daar strandstoelen, waar we gebruik van maken. Verder bestaat het strand uit kiezels, waardoor je slecht tegen de hoge golven het water in komt. Om 4 uur gaan we weer met de bus naar de receptie en na aan de bar wat gedronken te hebben, gaan we naar een van de 2 zwembaden. Hier is het gezellig druk en er zijn aardig wat Nederlanders. Na het dinerbuffet zien we de zon ondergaan achter de bergen van het eiland Pserimos. Om half 10 is er een Westernshow in het amfitheater, verzorgt door het animatieteam. Rond kwart over 11 gaan we naar onze kamer. Er zitten nog steeds overal mensen in tegenstelling tot ons vorige hotel. Ook vandaag stond er gelukkig een stevige wind.
Zondag 15 juli:
Na een goed ontbijt gaan we met de bus naar Kos-stad, dat in 366 voor Christus is gebouwd. We lopen door het centrum. De winkeltjes zijn gewoon open. We komen bij de ruïne van de oude Romeinse Agora en ook staan her en der moskeeën met minaretten, die stammen uit tijd van de Turkse overheersing.  We zien de plataan van Hipocrates, die vlakbij de haven staat. Onder deze boom leerde Hipocrates (grondlegger van de geneeskunde) zijn leerlingen de grondbeginselen van de geneeskunde. Daarnaast is de 14e -eeuwse burcht te vinden, die gebouwd is door de Johanieters. Ondertussen is het alweer kwart voor 2 en nemen we de bus terug naar ons hotel, waar we van een heerlijke lunch genieten. Op onze kamer zien we dat er 2 flessen water in onze koelkast staan. Hiervan nemen we er een mee naar het strand. Nu ben ik gewapend met waterschoenen en ga ik moeiteloos over de kiezels de zee in. Het water is heerlijk. Om 5 uur zitten we op onze Nederlandse hostess Arja te wachten in de lounge. Na ons verhaal biedt ze ons voor woensdag a.s. een gratis bootexcursie (Aegean cruise) aan naar 2 andere eilanden. We gaan als ze weer vertrokken is nog naar beneden om te vragen hoeveel het daar kost om een auto te huren. Het blijkt dat je 23 jaar moet zijn om die auto's te besturen, dus Mark (22) is nog te jong. Na het eten kijken we weer naar de show van de entertainers. Om half 12 liggen we in bed.
Maandag 16 juli:
Vanmorgen gaan we met de bus naar Kos-stad om vandaar een andere bus verder over het eiland te nemen. We gaan via Tingaki naar Marmari. Als dat echter alleen een mooi zandstrand met allemaal strandstoelen blijkt te zijn met 2 supermarktjes en een paar huizen lopen we langs het strand terug naar Tingaki. Onze zwemspullen hebben we helaas niet bij ons. We passeren een heleboel hotels en lopen er bijna anderhalf uur over. Dan kunnen we precies de bus terug naar Kos-stad nemen, die na 2 uur weer zou rijden. We ervaren dat je zonder auto wel erg weinig ziet op een dag. De bussen vertrekken alleen uit Kos-stad en rijden maar op een aantal tijden per dag. Vaak zit er 2 uur tussen en zul je ook in de gaten moeten houden of je nog wel terug naar Kos kunt komen. We besluiten donderdag toch maar een auto te huren. Morgen kunnen we dan met de bus naar de thermen en woensdag hebben we onze bootexcursie. We gaan heerlijk zwemmen in het zwembad voordat we van de Griekse avond tijdens het diner gaan genieten. Er is een goede Griekse band en 4 dansers.
Dinsdag 17 juli:
Na het ontbijt nemen we de bus naar de Thermen. Hiervoor nemen we de bus in tegenovergestelde richting als Kos-stad. Aan het eind van de Psalidi-hoofdweg komen we bovenop een berg en vandaar lopen we een onverharde weg af naar beneden. Daar is een soort bassin tussen de rotsblokken, die gevuld is met water uit een warmwaterbron. Er stijgen warme dampen op en het water is op sommige plaatsen heel echt heet. Om hierin te baden heeft een weldadige werking en het is goed voor de huid. Ook wij begeven ons in het bassin en genieten van het warme water. We nemen daarna de volgende bus weer terug en gaan nog even naar het strand beneden bij het hotel. Ni blijkt dat de ligstoelen niet bij ons all-inclusive pakket horen. Om echter € 6 te betalen voor de korte tijd die ons nog rest en voor de kiezels, daar hebben we geen zin in en we nemen vervolgens de bus naar boven. Mark gaat nog even naar het zwembad en ik lees nog wat in mijn boekje op het balkon. Daarna gaan we lunchen en zwemmen. Om 5 uur brengt onze hostess onze tickets voor de bootexcursie en voor de huurauto, die we ook via haar hebben geregeld. Na het diner verzorgt het animatieteam ween een spelshow.
Woensdag 18 juli:
Vandaag weer vroeg op. Om 9.15 uur worden we opgepikt door de bus van Dodecanese Travel, die ons naar de boot in Kos-stad brengt. De boot zit al behoorlijk vol als we daar aankomen. Om 10 uur vertrekken we met deze zeilboot (2-master) en varen we eerst naar Plati, waar we in een baai blijven liggen. Hier krijgen de liefhebbers 20 minuten de tijd om te zwemmen. Daarna worden de trappen weer binnengehaald en varen we door naar Kalimnos, het sponzeneiland. Om kwart over 12 krijgen we daar een rondleiding door onze vrouwelijke gids. Zij vertelt dat er op het eiland ongeveer 18.000 mensen wonen, waarvan 12.000 in het dorp waar we zijn. In het klooster op de berg wonen ongeveer 70 nonnen. Op de berg staat ook een kerkje, waar 18 jaar geleden 3 jongens zich op hebben geblazen met dynamiet, dat ze afstaken vanwege het Paasfeest, wat daar traditioneel met vuurwerk wordt gevierd. Ze komen hier zo makkelijk aan dynamiet, omdat ze hiermee normaal gaten in de grond springen om de funderingen van nieuwe huizen in te kunnen storten. Het eiland is bekend door de sponzen, die hier worden opgedoken en verwerkt. Vroeger moesten de mensen deze sponzen leveren aan hun Turkse overheersers. Van tijd tot tijd kwamen die de sponzen ophalen en in ruil hiervoor verwierven ze een zekere vrijheid. Ze doken ook zoveel mogelijk op een dag, wat erg ongezond was. Daardoor werden de mannen niet erg oud. De gemiddelde leeftijd van de hele bevolking op het eiland lag op 35 jaar. Tegenwoordig is het duiken aan strenge regels onderhevig. Sponzen zijn primitieve meercellige dieren die zich vastzetten op de bodem van (meestal) zeeën en oceanen, tot op 8,5 kilometer diepte. Ze vangen hun voedsel door water te filtreren. Deze worden door de duikers net boven de aanhechting op de bodem afgesneden, zodat de overgebleven resten weer uit kan groeien tot een nieuwe spons. Het afgesneden deel zit vol met een soort zwarte vloeistof, die door de duikers er in de tijd dat ze aan boort zijn uit wordt geslagen. Aan land knippen ze de sponzen bij en halen de steentjes e.d. die er eventueel nog inzitten nog uit. Zo blijven er de uiteindelijke sponzen over. De kleur kan nog lichter gemaakt worden door een bad. Dit maakt de spons ook zachter, maar de levensduur wordt erdoor verkort.
We krijgen vervolgens tijd om zelf op het eiland rond te kijken en daarna gaan we gezamenlijk lunchen. Aan tafel zitten we bij 2 stel jonge lui, waarmee we een leuk gesprek hebben. Om 3 uur vertrekt de boot weer. Het is erg gezellig aan boord. Er zijn veel Nederlanders met dit tripje mee. We komen na een uur varen bij het eiland Pserimos. Hier krijgen we 5 kwartier de tijd om aan het mooie zandstrand de zee in te gaan. Ook hier is het water erg zout, wat ons al de hele vakantie op is gevallen. Om kwart over 5 varen we terug naar Kos. We zijn aardig verkleurd na een dag op zee. Tegen 7 uur zijn we weer terug in ons hotel, waar we douchen en gaan eten. Dan bellen ze van het autoverhuurbedrijf, dat ze de auto vandaag al hadden geleverd, maar dat we op excursie waren. Weer een foutje van de reisorganisatie dus. Gelukkig komt de auto morgen opnieuw en hebben wij er dit keer verder niets van gemerkt. Om half 10 gaan we genieten van de Broadway-show van het animatie-team.
Donderdag 19 juli:
Na half 10 komt onze auto. Het blijkt geen Fiat Panda, maar een Kia Picanto te zijn. Een spiksplinternieuwe met nog maar 2030 km op de teller. Mark blijkt toch te mogen rijden, omdat hij zijn rijbewijs al 4  jaar heeft. Voor 10 uur rijden we naar Kos, waar we eerst het Asklepion op de heuvel bekijken. Dit is een van de beroemdste heilcentra (soort ziekenhuis) van de oudheid, waar de methoden van Hipocrates werden gevolgd en er was ook een geneeskundige school. Daarna rijden we via de hoofdweg door naar Antimachia. Hier staat een Griekse windmolen, die nog in werking is. Verder stelt Antimachia niet echt veel voor. Vandaar gaan we door naar Kardemena aan de zuidkant van het eiland. Dit blijkt echt een gezellig plaatsje te zijn met behoorlijk wat winkeltjes. Dan weer terug naar Antimachia, waar we de resten van de oude burcht bekijken. Dit was vroeger een vesting met enorme muren. Vanaf hier kijk je alle kanten op en nu zien we dat het land tussen Antimachia en Kardamena helemaal zwart is door een brand, die er heeft gewoed. Ook in de burcht zijn brandresten. Dit heeft duidelijk nog niet lang geleden plaats gevonden. Het valt ons op dat er meerdere militaire basissen aanwezig zijn op het eiland. We rijden verder naar het westen naar Kefalos. Ook hier genieten we van het uitzicht en van een frisse duik die we aan het heerlijke zandstrand, bij de Basiliek van Ayios Stefano tegenover het eilandje wat daar voor de kust ligt, nemen. Rond kwart over 3 gaan we terug en bezoeken het badplaatsje Mastihari. Vandaar naar de bergen via Pyli, naar Paleo Pyli (oud Pyli). We moeten even zoeken, maar dan vinden we het toch, via Amanion, aan het eind van een onverharde weg, die met aardige hellingen omhoog gaat. Op een gegeven moment parkeren we de auto en gaan te voet verder. We komen bij een trap en zien hier al de resten van oud Pyli, een oud spookstadje met een waterbron. We klimmen helemaal naar boven en zien vanaf hier ook de resten van de oude Kruisridderburcht uit de 14e eeuw op de naastliggende berg. Het uitzicht van boven is echt prachtig op de Egeïsche zee en een aantal eilanden. Als we weer afgedaald zijn vervolgen we onze weg naar de Asfendiou-dorpen bovenop de berg Dikaios. Er zijn 5 van deze dorpen, namelijk Asomatos, Evangelistria, Agios, Dimitros en Zia. Deze gehuchten hebben fraaie Byzantijnse kerken. Zia is een toeristisch dorpje met kraampjes, en eettentjes. Hierheen worden veel excursies met diner naartoe verzorgd, zodat de mensen kunnen genieten van de schilderachtige ondergaande zon, die hier goed te zien is, omdat het hoog ligt met een mooi uitzicht. Zia ligt het hoogst van al deze dorpjes. Als we vanuit Zia over de berg verder rijden naar Kos-stad wordt de weg af en toe smaller en zitten er gaten in de weg. Bij Kos-stad hebben we een mooi uitzicht over de stad en er lopen geiten langs de kant van de weg. Via het Asklepion dalen we weer af naar Kos-stad en rijden door haar het hotel, waar we om ongeveer half 7 zijn. Na het eten genieten we van de laatste show van het animatie-team. Daarna maken we nog gebruik van de auto om Kos-stad bij avond te zien. De boten liggen verlicht in de haven. Verder zijn er nog winkeltjes open en op de terrasjes en in de kroegen en dancings wordt het al drukker. Als we weer terug  in het hotel komen, geven we de autosleutels bij de balie af en drinken nog wat in de bar.
Vrijdag 20 juli:
Vandaag gaan we terug naar Bodrum. We staan op en gaan ontbijten. Voor 12 uur moeten onze koffers van onze kamer af zijn en om kwart over 3 worden we afgehaald door een taxi. We hebben van half 3 tot kwart tot 3 uur een douchekamer besproken, zodat we fris kunnen vertrekken. Na het ontbijt pakken we de koffers in en als we ze rond kwart voor 12 tegenover de receptie in de hal neer hebben gezet, gaan we naar het zwembad. Na een frisse duik eten we rond kwart voor 1 en gaan daarna weer terug naar het zwembad. Om half 3 leveren we onze badlakens in bij de animatie en gaan ons douchen. Na kwart over 3 komt de taxi, die ons (al bellend) naar de haven brengt. In de haven is alles erg onduidelijk. Het blijkt dat je binnenin het restaurant je boardingcards moet halen. Als ik aan de beurt ben, krijg ik te horen dat het voucher dat ik heb niet goed is. Ik had in Griekenland moeten betalen en de reisorganisatie wordt ook niet herkend. Ondanks dat de man achter de balie nogal nors overkomt en zich niet echt door mij laat overtuigen, schrijft hij ons toch op de passagierslijst en hoef ik toch niet extra te betalen. Wel moeten we bij de douane/politie nog € 3 per persoon aan havenbelasting betalen. Uiteindelijk zitten we dan toch aan boord en varen om kwart voor 5 weg. Voor 6 uur staan we op de kade in Bodrum. Wat we niet verwachten gebeurt: er staat iemand (van Siba-tours) op ons te wachten. Hij heeft zijn auto na 10 minuten zoeken in een parkeergarage kunnen parkeren, waarover hij tegen ons klaagt. Hij laat ons met onze koffers sjouwen en steekt geen hand uit tot ik stil blijf staan en klaag over het feit dat het nogal zwaar is en ik even van hand wil wisselen. Dan biedt hij aan om de koffer van mij over te nemen. Bij de weg moeten we in de bradende zon op hem wachten, terwijl hij de auto gaat halen. Na ruim 10 minuten komt hij terug en brengt ons, nadat hij al bellend bijna een scooter aanrijdt, in "razend tempo" naar het "Eken-Resort-Hotel". In het hotel in Gümbet krijgen we een kamer en pakken de koffers uit. Na het diner lopen we langs het strand en de winkeltjes een rondje door Gümbet. Daarna gaan we nog naar de bar om iets te drinken. We mailen nog even naar huis dat we weer goed zijn aangekomen en gaan slapen.
Zaterdag 21 juli:
Na het ontbijt gaan we met de dolmus naar Bodrum. We lopen langs de winkeltjes in het centrum en bekijken het Middeleeuws kasteel. Het kasteel is tevens nautisch museum. Er ligt een replica van een schip wat vol met amfora's (kruiken), dat hier ooit is gezonken. Verder zijn er amfora's uit de hele wereld te zien. In de haven ligt het vol met vissersbootjes en houten zeilboten. Het centrum achter het kasteel en de promenade is een netwerk van smalle straatjes met enkele honderden winkeltjes en restaurantjes. Het is ondertussen bloedheet en er staat weinig wind. We besluiten de dolmus terug naar Gümbet te nemen en lunchen daarna in het hotel. Rond 4 uur gaan we zwemmen in het zwembad. Na 6 uur lopen we Gümbet in om onze laatste kaartjes te kopen. Als we terug komen is het etenstijd. Om 10 uur is er een Turkse avond. Er is een buikdanseres en daarna wordt er uitgebreid aandacht besteedt aan de tombola, die het nodige geld moet opleveren. Dan komt er een dansgroep met 3 mannen en een vrouw. Dit is echt leuk om te zien. Afsluitend komt er nog een mannelijke buikdanser. Hij lijkt meer op een vrouw dan op een man.
Zondag 22 juli:
Na het ontbijt vertoeven we bij het zwembad. Tegen kwart voor 1 wordt het ook daar in de schaduw van de parasol veel te heet. We kleden ons om en lunchen. Om 2 uur worden we met een busje opgehaald om naar de Hamam (turks bad) te gaan. Eerst gaan we daar de sauna in. Daarna worden we afgespoeld met koud water en moeten we op een marmeren verwarmde plaat liggen. Na ongeveer een kwartier komen er 2 vrouwen, die ons om de beurt afscrubben. Daarna geven 2 mannen ons een zeepmassage. Dan mogen we op ligstoelen uitrusten en degene die een massage hebben genomen, krijgen deze. We zijn nu de helft van onze bruine kleur ongeveer kwijt geraakt op deze manier. Eigenlijk moet je dit aan het begin van de vakantie nemen, want dan wordt je sneller bruin. Om half 5 zijn we weer terug in ons hotel. Na de thee met cake gaan we nog even zwemmen. Het diner is weinig gevarieerd en bestaat deze keer weer uit vis en stukjes kip in de een of andere saus. Verder aardappelpuree, dat bijna je bord afloopt en spaghetti met een mager waterig sausje. Dit alles is half warm, maar dat is niet vreemd, omdat ze het al een half uur voor het eten in de bakken klaarzetten. Weer lopen we een rondje door Gümbet. Op de weg langs het strand zijn alleen restaurantjes. Iedereen probeert je overal naar binnen te krijgen. Dit keer is er ook een Turkse jongen die meer kent dan alleen Amsterdam. Hij blijkt in Den Bosch te hebben gewerkt. Door de winkelstraatjes gaan we terug. Het is echt niet leuk meer zoals iedereen je alles wil aansmeren. Ze zijn behoorlijk opdringerig. We komen weer langs de schoenenshop, waar de jongens Mark al meerdere malen slippers een hebben proberen te praten. Zijn dikke stevige schoenen vinden ze maar niks en veel te warm. Na half 10 zijn we weer terug in het hotel.
Maandag 23 juli:
We staan vroeg op en nemen om 9.15 uur de dolmus naar Bodrum. Als we bij het Mausoleum, een van de 7 wereldwonderen aankomen, blijkt dat deze op maandag gesloten is. We winkelen nog wat, maar merken dat alles hier toch een stuk prijziger is dan in Gümbet. Om half 12 nemen we de dolmus terug. De ergste hitte komt nog als we weer terug in het hotel zijn, waar we eerst een frisse duik in het zwembad nemen. Daarna is het weer bloedheet en er staat totaal geen wind. Om half 5 gaan we naar het strand waar ik ga zwemmen. Daarna is er weer thee met cake, waar we ons buikje toch wat mee kunnen vullen. We vermaken ons vervolgens nog in het zwembad van het hotel. Voordat we gaan eten kijken we nog wat tv op onze kamer. Dit keer zijn er bij het diner zowaar gegrilde stukjes vlees. Samen met wat stokbrood hebben we zo toch een aardig maal.
Dinsdag 24 juli:
Vanmorgen gaan we in Gümbet ons laatste Turkse geld opmaken. Op zich zijn alleen de sieradenwinkeltjes leuk om te kijken. De tassen en schoenenzaken hebben alleen maar imitatieproducten te koop, die wij niet in mogen voeren. De kans om een boete te krijgen en je spullen in te moeten leveren is geen leuk vooruitzicht. Waarom maken ze hier toch geen leuke dingen zonder al die merknamen erop, zodat ook wij wat kunnen kopen. Ik koop nog een ketting en oorbellen voor Gea, waarmee ons geld op is. Als we terugkomen bij het hotel zijn we helemaal bezweet. De temperatuur is weer tropisch en er is geen zuchtje wind. We besluiten het zwembed op te zoeken en een drankje te nemen. Lunchen stelt vandaag weer niet veel voor. Wel is de lamp op de gang voor onze kamerdeur eindelijk gefixed, want er loopt inspectie rond. Onze vraag van vrijdag en de daarop volgende dagen of ze die lamp konden maken, had niet veel effect. We pakken onze koffers zover in en kijken wat tv. Het is toch veel te heet om buiten te zijn. Als we na 4 uur friet met hamburger gaan eten is het nog steeds veel te heet buiten. Zelfs de wind die nu is komen opzetten is heet. Om 5 uur gaan we weer zwemmen. Om kwart over 7 hangt er nog geen fax in de hal van Siba-tours met de tijd erop, hoe laat we worden opgehaald uit het hotel vannacht. Bij de receptie melden ze na mijn vraag dat ze een half uur geleden hebben gebeld en dat zede tijd nog niet wisten bij Siba-tours. Iemand anders meldt dat ze hem hadden gezegd dat de vertrektijden er voor 6 uur zouden hangen. We gaan nu eerst maar eten. Na het eten hangt aan dat we om 3 uur vannacht worden opgehaald. Om 6 uur vertrekt het vliegtuig. Er worden wel 26 mensen opgehaald met dezelfde bus staat op de lijst. Hiervan zijn 5 boekingen (4 x 2 en 1 x 6 personen) bij Iristravel, de anderen bij Speed.  Het schijnt vandaag tussen de 45° en 50° te zijn geweest. De wind is nog steeds warm. De komende dagen schijnt de hittegolf nog groter te worden. Vorige week woensdag (de dag dat wij in dit hotel zijn gekomen) waren er bosbranden net boven Gümbet op de berg. Toen wij er waren was het allemaal net geblust horen we nu aan de bar. We gaan om half 11 naar bed en zetten de wekker om 2 uur.
Woensdag 25 juli:
Als de wekker afloopt staan we op. De hele hal staat al vol met mensen. Als de bus komt willen ze ons met onze koffers de berg op laten lopen, maar niemand heeft daar zin in. De bus komt nu maar achteruit naar beneden. Alles wordt ingeladen en we vertrekken naar het vliegveld. Rond 4 uur zijn we daar. Om 6 uur vertrekt het vliegtuig. We zitten we op de 5e rij voorin bij het raam in de A300 van Onur-air. Het vliegtuig zit lang niet vol. We vallen vrij snel in slaap en zijn anderhalf uur verder als we weer wakker worden. Rond 9 uur Nederlandse tijd (10 uur Turkse tijd) zijn we op Schiphol. Daarna duurt het nog een uur voor we onze koffers hebben. We nemen de trein terug naar huis, waar we van het station worden opgehaald.